Stenen en sterren in Palestina : over vriendschap, liefde en haat
×
Stenen en sterren in Palestina : over vriendschap, liefde en haat
Besprekingen
Het boek start met een 'waarschuwing' voor de syntactisch en grammaticaal vrijgevochten stijl van de Egyptische Rhanda Ghazy (1986) die met haar ouders in Italië woont. Een vrij overbodig bericht behalve om de lezer door deel één te sleuren. Want daar is véél trekwerk voor nodig. Teveel. Sla voor mijn part deel één over en begin met deel twee.
Ghazy neemt de lezer op sleeptouw met haar spitante stijl die vaak in poëtische korte zinnen, uitroepen, stokkende flarden emotie verglijdt. Het lijken op papier gevatte uitroepen vol pijn en ongeloof die daardoor een bijzondere sterkte in zich dragen. "tranen, tranen, oneindig veel tranen, Ibrahim denkt, / denkt / hij heeft nog een leven van tranen / hij kan huilen tot hij doodgaat / doodgaat / het kan hem niet meer schelen / hij haat / haat / vraag niet wat, hij haat nu, hij haat de dood en hij haat de liefde / de liefde die hem nu zoveel pijn geeft / hij haat de soldaten / hij haat iedere Israëli op aarde / het is een totale haat, irra…Lees verder
Ghazy neemt de lezer op sleeptouw met haar spitante stijl die vaak in poëtische korte zinnen, uitroepen, stokkende flarden emotie verglijdt. Het lijken op papier gevatte uitroepen vol pijn en ongeloof die daardoor een bijzondere sterkte in zich dragen. "tranen, tranen, oneindig veel tranen, Ibrahim denkt, / denkt / hij heeft nog een leven van tranen / hij kan huilen tot hij doodgaat / doodgaat / het kan hem niet meer schelen / hij haat / haat / vraag niet wat, hij haat nu, hij haat de dood en hij haat de liefde / de liefde die hem nu zoveel pijn geeft / hij haat de soldaten / hij haat iedere Israëli op aarde / het is een totale haat, irra…Lees verder
Copyright (c) Vlabin-VBC
Het leven van een groep Palestijnse jongeren tussen de 16 en 30 jaar (zeven jongens en één meisje) in de bezette gebieden. Zij delen samen een huis nadat zij door omstandigheden familie en vrienden hebben verloren. Hun leven wordt getekend door de Israëlische bezetting en hun zorgen over de toekomst. Verhaal geschreven door een in Italië geboren en opgegroeid 15-jarig Egyptisch meisje na het zien van televisiebeelden van de dood van een Palestijnse jongen. Het boek is een aaneenschakeling van gedachten en gevoelens van deze jongeren over het leven met geweld en verlies (er gaan voortdurend mensen dood, met de hoofdpersonen loopt het tragisch af), maar ook over de waarde van vriendschap en het wel of niet gebruiken van geweld. Speciale emotionele stijl met veel dialogen, zonder veel leestekens. Politieke jeugdroman waarin alleen de Palestijnse kant van en visie op het Palestijns-Israëlische conflict wordt weergegeven met onlosmakelijk daarvan een negatieve beoordeling van Israël en haa…Lees verder