Het boek start met een 'waarschuwing' voor de syntactisch en grammaticaal vrijgevochten stijl van de Egyptische Rhanda Ghazy (1986) die met haar ouders in Italië woont. Een vrij overbodig bericht behalve om de lezer door deel één te sleuren. Want daar is véél trekwerk voor nodig. Teveel. Sla voor mijn part deel één over en begin met deel twee.

Ghazy neemt de lezer op sleeptouw met haar spitante stijl die vaak in poëtische korte zinnen, uitroepen, stokkende flarden emotie verglijdt. Het lijken op papier gevatte uitroepen vol pijn en ongeloof die daardoor een bijzondere sterkte in zich dragen. "tranen, tranen, oneindig veel tranen, Ibrahim denkt, / denkt / hij heeft nog een leven van tranen / hij kan huilen tot hij doodgaat / doodgaat / het kan hem niet meer schelen / hij haat / haat / vraag niet wat, hij haat nu, hij haat de dood en hij haat de liefde / de liefde die hem nu zoveel pijn geeft / hij haat de soldaten / hij haat iedere Israëli op aarde / het is een totale haat, irrationeel, niet te verklaren, niet te rechtvaardigen / er is ook geen kritiek op mogelijk / nee / dat kan niet, tranen / nog meer / bid tot God, bid tot God dat het ooit afgelopen zal zijn -- / afgelopen -- maar Ibrahim zal er dan niet meer zijn."

Deze jonge auteur weet indringend het leven van Ibrahim te schetsen. Hoe zijn leven een leven is van omgaan met dood, vernietiging, haat en afscheid nemen. Hoe elke liefde steeds kapotgeschoten wordt. Hoe elk Palestijns jong leven getekend wordt door bloedvergieten. Ze schetst onthutsend sterk de drang en de in de gegeven context begrijpelijke wil om zelfmoordaanslagen te plegen, om te moorden. Het is een drang om te moorden die in de dood geworteld is.

Ibrahim ontmoet, na de gruwelijke moord op zijn vader, Nedal. Hij leeft een tijdje bij Nedals familie tot ook deze als vliegen worden afgemaakt. Samen met Nedal wordt hij opgevangen door de verpleger Ramy en de vrachtwagenchauffeur Mohammed. Doden en lijken naar het ziekenhuis transporteren; dat heeft Mohammed tot zijn dagelijkse taak genomen. En mensen in hun huis opvangen. Zoals Nedal en Ibrahim, zoals Jihad en Riham, zoals Ahmed, zoals de jonge Walid. De vrienden hebben allemaal hun dierbaarsten verloren en leven samen onder het dak van Ramy en Mohammed. Samen streven ze naar een zo deugdelijk en vredelievend mogelijk bestaan te midden van de verscheurende en gewelddadige chaos. Tot de opstandige Walid een steen teveel gooit. Op slag verliest Ibrahim al zijn huisgenoten. Degenen die het overleefden, Ramy, Nedal en Jihad, worden gek van verdriet. En sindsdien sterft Ibrahim "iedere dag opnieuw, met een Palestijnse makker, met een kind, een vrouw, een man / met de intifada en wie haar bestrijdt."

Een knap geschreven, en informatief goed gestoffeerd boek dat een treffende menselijke blik op de wantoestanden in Palestina werpt. [Els Van Steenberghe] Verberg tekst

Het leven van een groep Palestijnse jongeren tussen de 16 en 30 jaar (zeven jongens en één meisje) in de bezette gebieden. Zij delen samen een huis nadat zij door omstandigheden familie en vrienden hebben verloren. Hun leven wordt getekend door de Israëlische bezetting en hun zorgen over de toekomst. Verhaal geschreven door een in Italië geboren en opgegroeid 15-jarig Egyptisch meisje na het zien van televisiebeelden van de dood van een Palestijnse jongen. Het boek is een aaneenschakeling van gedachten en gevoelens van deze jongeren over het leven met geweld en verlies (er gaan voortdurend mensen dood, met de hoofdpersonen loopt het tragisch af), maar ook over de waarde van vriendschap en het wel of niet gebruiken van geweld. Speciale emotionele stijl met veel dialogen, zonder veel leestekens. Politieke jeugdroman waarin alleen de Palestijnse kant van en visie op het Palestijns-Israëlische conflict wordt weergegeven met onlosmakelijk daarvan een negatieve beoordeling van Israël en haar inwoners*. Met verklarende woordenlijst van Arabische termen en neutrale achtergrondinformatie over de geschiedenis van Palestina sinds 1917 met een verwijzing naar de website van Amnesty. Vanaf ca. 14 jaar. Verberg tekst