De vroegere prentenboeken van Nicole De Cock stralen met hun doffe aquarelkleuren en vreemde paginaschikking een heel aparte stijl uit. Zij profileert zich in deze boeken niet als toegankelijke illustratrice voor kinderen, maar kiest steeds voor een waarheidsgetrouwe en stilistische weergave van dieren en natuur (zoals in ABCDas ? De Leeswelp 2009, p. 44). Met Bout en Moertje verandert ze haar stijl: op glanzend papier werkt ze met fellere kleuren, klassiekere vormgeving en meer suggestieve tekst. In dit prentenboek spreekt nog steeds haar liefde voor de natuur, maar zijn de dieren sterk vermenselijkt in gedrag en uiterlijk.
Vriendschap en liefde zijn De Cocks favoriete thema's. Met weinig of geen woorden vertelt ze haar verhaal. In Het meisje en de olifant reist een klein meisje helemaal naar Afrika om haar lievelingsolifant uit de zoo terug te vinden, in Aan de overkant zoeken een jongen en meisje onvermoeibaar naar manieren om bij elkaar te kom…
Lees verder
De vroegere prentenboeken van Nicole De Cock stralen met hun doffe aquarelkleuren en vreemde paginaschikking een heel aparte stijl uit. Zij profileert zich in deze boeken niet als toegankelijke illustratrice voor kinderen, maar kiest steeds voor een waarheidsgetrouwe en stilistische weergave van dieren en natuur (zoals in ABCDas ? De Leeswelp 2009, p. 44). Met Bout en Moertje verandert ze haar stijl: op glanzend papier werkt ze met fellere kleuren, klassiekere vormgeving en meer suggestieve tekst. In dit prentenboek spreekt nog steeds haar liefde voor de natuur, maar zijn de dieren sterk vermenselijkt in gedrag en uiterlijk.
Vriendschap en liefde zijn De Cocks favoriete thema's. Met weinig of geen woorden vertelt ze haar verhaal. In Het meisje en de olifant reist een klein meisje helemaal naar Afrika om haar lievelingsolifant uit de zoo terug te vinden, in Aan de overkant zoeken een jongen en meisje onvermoeibaar naar manieren om bij elkaar te komen. De prenten uit deze twee boeken hebben een dromerige sfeer rond zich. In het sterk gestileerde De koetjes en de kraai ontfermt een kraai zich over een moederloos nest koeten.
In Bout en Moertje is er nog een andere boodschap verwerkt: de gulle vriendschap, geven zonder iets terug te verwachten. Bout de ezel en Moertje de muis zijn dikke vrienden. Niets is Moertje te veel voor zijn vriend Bout: spelletjes bedenken, vlooien zoeken, oren wassen, eten brengen, dansen, voorlezen... Hij doet het allemaal met plezier, "want echte vrienden doen alles voor elkaar". "Maar wat doet Bout eigenlijk voor Moertje?" Dat antwoord krijgen we op de laatste pagina (zie ill.). Het boek lijkt qua stijl en tekst geschreven voor de allerjongsten (lezers van drie tot vier jaar), maar het thema is niet makkelijk voor die leeftijd.
De prenten zijn zonder meer mooi: Bout de ezel staart je op de eerste pagina aandoenlijk aan. Ook Moertje heeft een hoge aaibaarheidsfactor, zoals hij aandraaft met wortels en suikerklontjes voor Bout. Bovendien zijn er leuke kleine details verweven in de prenten: Moertje die Bout kietelt in de oksel bij het vlooien zoeken, of de zakdoek waarmee Moertje de tranen van Bout afveegt en die op de volgende prent hangt te drogen aan diens staart. En wanneer de muis een meterslange sjaal breit voor Bout, slaat hij zelf enkel zijn flinterdunne staartje rond zich.
Nicole de Cock heeft met Bout en Moertje zeker een stijl gevonden die een breed publiek zal aanspreken, in tegenstelling tot haar eerdere prentenboeken. Maar met de verhoogde toegankelijkheid is de originaliteit verdwenen. Het is een stijl die haar verder niet echt onderscheidt van andere vakkundige illustratoren. En dat valt te betreuren. [Eva Jacobs]
Verberg tekst