Nick Vujicic, zevenendertig jaar, werd geboren zonder ledematen, maar laat zich daar niet door beperken. In Leven zonder beperkingen beschrijft hij de moeizame weg naar aanvaarding van zichzelf, naar het aanvaarden van zijn beperkingen, maar beschrijft hij ook het gaandeweg ontdekken van zijn mogelijkheden, en de zoektocht naar wat betekenis heeft voor zijn leven. De auteur brengt met zijn boek een boodschap van hoop voor heel wat mensen. Met zijn eigen beperkingen als maatstaf stelt hij dat je altijd kunt opstaan, ook als dat schijnbaar onmogelijk is. In die zin is Vujicic een fenomeen. Hij trekt de wereld rond als evangelist en brengt met zijn emotioneel betoog een boodschap van hoop, waarin hij zijn toehoorders vraagt om nooit ofte nimmer op te geven. Zijn inspirator, zijn bron, is zijn geloof, de motor die hem op de been houdt, en de stem die door hem spreekt, is Jezus Christus.
Vujicic is een hit op YouTube, en zijn toespraken via die weg volgen is, naar mijn mening, een stuk sprekender en aantrekkelijker dan het lezen van zijn boek. De auteur heeft een sterk verhaal, en natuurlijk ook een aansprekende boodschap. Hij beschrijft zijn leven, geënt in zijn gezin, en doorspekt het geheel met uitspraken die kunnen tellen. Toch maken de constante verwijzingen naar Bijbelverzen en al dan niet terechte linken naar de evangelische boodschap het boek bij momenten moeilijk leesbaar. Er is een vorm van evangelisatiedrang in de schrijfstijl aanwezig die storend is, ook al sta je open voor zijn verhaal. Ik vermoed dat het een trekje is van Amerikaanse motivatiesprekers, en de auteur zal daar wellicht ook niet aan ontsnappen. Ik zou het vergelijken met frieten waar er een teveel aan zout op gestrooid is. Je moet wel een doorzetter zijn om tot het einde van het bakje door te gaan.
Dat doet allemaal niets af van het feit dat mensen die op zoek zijn naar een boodschap van hoop er zeker een in dit werk zullen vinden. Het boek is doorweven van uitspraken waar mensen die op zoek zijn wel iets kunnen aan hebben. Het begint met 'Als er voor jou geen wonder is weggelegd, zorg dan dat je er zelf één teweegbrengt.' Dus afhankelijk waar de lezer naar op zoek is, kan dit boek wel een verschil maken.
[Geert Vandamme] Verberg tekst

De Amerikaanse auteur van dit egodocument werd uit oorzaak van een maar zelden voorkomend syndroom zonder armen en benen geboren. Gedurende zijn leven werd hij met name tijdens de puberteit met depressies en geestelijke nood geconfronteerd, die bijna tot suïcide leidden. Toch lukte het hem door positief te denken zijn lichaam te accepteren en uiteindelijk in zijn beleven een leven zonder beperkingen te leiden. Bron van dit vermogen is zijn geloof in God, dat hem de kracht geeft door te gaan en de wereld rond te reizen om zowel gelovige als niet-gelovige mensen te motiveren, te inspireren en moed in te spreken. Een belangrijke steun voor hem vormt het ontvangen van een 'hug' als een positieve bezegeling van een contact met anderen. Het boek is een combinatie van geloofsgetuigenis, levensverhaal, een cursus positief denken en de uitleg van een aantal leefregels. Lezers die nuchter in het leven staan, zullen de schrijfstijl eventueel als 'zoetig' en geveinsd kunnen ervaren. Bevat een aantal foto's uit het leven van de auteur. Gericht op een breed publiek dat geïnteresseerd is in het omgaan met een lichamelijke beperking. Verberg tekst