Twee decennia scheiden Eleonora en Chirú maar wanneer hun paden kruisen, ontvlamt bij Eleonora de drang om de jonge violist onder haar vleugels te nemen. Ze herkent zichzelf in ‘het stuk drijfhout’ dat op haar strand is geworpen. Nochtans had de actrice annex levenskunstenares gezworen nooit nog een pupil te aanvaarden, zeker niet na de zelfmoord van haar vorige protegé. Maar ze kan niet aan de ontluikende scherpzinnigheid van Chirú weerstaan: hij is slim, een overlever, maar er moet nog wat aan zijn persoonlijkheid geschaafd worden voor hij de wereld kan veroveren met zijn viool. Dus neemt ze hem mee naar de beste kleermakers, de chique restaurants en de mondaine recepties waar de Italiaanse culturele elite haar ego’s tentoonspreidt. Chirú zuigt het allemaal op als een spons en maakt snel vorderingen, te snel misschien: hij blijkt gehaaider dan Eleonora kon bevroeden.

Ook haar oude minnaar Fabrizio heeft zo zijn bedenkingen bij de jongen en vooral bij de draagkracht van Eleonora: het is niet omdat Chirú haar maestra noemt, dat ze hem meester is. Dat lijkt ze zelf ook te beseffen en tijdens een Zweedse theatertournee stort ze zich in de armen van Martin, met wie ze iets beleeft dat misschien op liefde lijkt. Vraag is: hoe zal Chirú reageren op zijn concurrent?

Gezien de thematiek is het al zeer verdienstelijk dat Michela Murgia alle clichés omtrent cougars en toyboys weet te vermijden. Haar portret van twee dolende zielen die in een rare machtsverhouding verstrengeld raken, is subtiel genoeg onderbouwd om het geloofwaardig te maken. Mooie scènes weet ze ook neer te schrijven. De pijnlijke ontmoeting met de ouders van Chirú, de doortrapte wreedaardigheid waarmee hij zijn vriend verraadt, de pijnlijke blunder die hij in de slangenkuil van een literaire receptie slaat: Murgia zet het allemaal neer met een cynisch ondertoontje waarvan je spontaan gaat glimlachen. Toch mocht de psychologische wurggreep net iets strakker en zeker het zeemzoete tiramisu-einde gaat wat zwaar op de maag liggen.

***

Wereldbibliotheek (oorspronkelijke titel: Chirú), 224 blz., € 19,99.

Verberg tekst

De 38-jarige Sardijnse actrice Eleonora ontfermt zich over de twintig jaar jongere conservatoriumstudent Chirú, in wie ze veel herkent, als een ‘lerares in levenskunst’. Zoals ze zelf na een moeizame jeugd ooit door een oudere man is ingewijd in de wereld van kunst, cultuur en stijl vervult ze voor Chirú de rol van ‘maestra’. Hun intensieve contact roept bij beiden heftige gevoelens op. Om zich te wapenen, begint Eleonora een relatie met een man van haar leeftijd, maar Chirú is inmiddels een ‘volwassen’ opponent in het onvermijdelijke conflict dat volgt. De op Sardinië geboren auteur (1972) studeerde theologie, streed als politica voor Sardijnse onafhankelijkheid en presenteert op de Italiaanse televisie een boekenprogramma. In vertaling verscheen eerder haar roman 'De accabadora'*, heruitgegeven als 'De laatste moeder'. Deze opvolger, grotendeels spelend op Sardinië maar ook in Stockholm, Praag, Rome en Florence, is een inwijdingsroman die boeit door de scherpe observaties en dialogen maar ook wat hoogdravend is in zijn beschouwingen. Verberg tekst