Marc Legendre staat voornamelijk als stripauteur, grafisch vormgever en scenarist bekend, maar hij publiceert ook jeugdromans. Voor Miss Curry baseerde hij zich deels op waargebeurde feiten. Aanvankelijk heeft het boek nog de allures van een echte feelgoodroman, geheel in de stijl van Louise Rennisons reeks over Georgia Nicolson (onder andere Tijgers, tanga’s en tongzoenen). Jul(ia) orakelt over vriendschappen, familiale toestanden, schoolse aangelegenheden en de liefde. Vooral dat laatste maakt haar leven onnodig gecompliceerd. Haar boezemvriendin Emma wil immers meer, maar Jul voelt zich sterk aangetrokken tot de mysterieuze Ruben Bakker. Haar grootste concurrenten blijken haar irritante klasgenote Lotte Vogel en Juls homoseksuele broer Daan. Complexe liefdesgeschiedenissen dus, maar Legendre verleent het geheel een luchtige toets en parodieert met verve een aantal verouderde denkbeelden. Het ik-vertelstandpunt garandeert veel betrokkenheid, en de talrijke humoristische intermezzo’s worden vakkundig in het verhaal geïntegreerd.
Vanaf de introductie van een nieuw personage, een kansarme, Bengaalse uitwisselingsstudente — voor het gemak ‘miss Curry’ gedoopt —, zakt het verhaal echter volledig in elkaar. Miss Curry blijkt Jahanara te heten, en met die kansarmoede valt het allemaal nog wel mee. Legendre grijpt echt elke kans om wetenswaardigheden rond de moslimcultuur mee te geven, liefst sterk contrastief met onze westerse opvattingen. Tal van vooroordelen en clichés worden aanvankelijk nog treffend geparodieerd en uitvergroot, maar het consequent volgehouden luchtige toontje in combinatie met het gebrek aan diepgang vormen meteen ook de grootste zwakte van dit verhaal. Legendre beschikt niet over de juiste tools om zijn verhaal diepgang te verlenen, of van afwisseling in toon en inhoud te voorzien. Drammerige passages over vooroordelen en cultuurverschillen, zonder het geheel in een breder maatschappelijk perspectief te plaatsen, overtuigen niet en bieden dit zogenaamd multicultureel verhaal geen enkele meerwaarde. De personages blijven flat characters, wier doen en laten slechts vanuit de problematiek beschreven worden. Bovendien wil Legendre te veel; naast de complexe liefdesgeschiedenissen raakt hij nog een waaier van thema’s aan: drugs, racisme, de positie van de vrouw in ontwikkelingslanden, geweld, homoseksualiteit…, zonder één enkel thema grondig uit te diepen. Het totaal ongeloofwaardige einde, waarin een aanval van een islamitische bende en brandstichting tot de overhaaste terugkeer van Jahanara leiden, resulteert in een moraliserende beschouwing over het nut van uitwisselingsprogramma’s en de voor- en nadelen van ontwikkelingshulp in het algemeen. Jammer, want het ambitieuze verhaalbegin en de humoristische toon hadden een veel interessanter verhaal kunnen opleveren.
[Jürgen Peeters] Verberg tekst

Jul (ik-figuur) en haar beste vriendin Emma zijn vol verwachting als ze horen dat er een kansarm meisje uit Bangladesh bij hen op school komt. Ze zamelen geld en kleren in en tellen de dagen af. Maar als Jahanara er eenmaal is, beantwoordt ze niet aan de voorstelling die men heeft van een meisje uit een derdewereldland: ze draagt hippe kleren, wil vooral lol maken en het ingezamelde geld geeft ze liever uit aan een reisje naar Disneyland. Al snel blijkt dat de zogenaamd zo betrokken en goedgeefse omgeving van Jul minder verdraagzaam is dan ze zelf dachten. Ook Jul wordt geconfronteerd met de vraag of ze bevriend wilde zijn met Jahanara of met het beeld van een kansarm meisje. Ondertussen kampt ze zelf met de nodige problemen: haar broer wordt verliefd op de jongen die Jul leuk vindt, Emma wil haar zoenen en dan is er hun klasgenoot Jamil, die misschien wel het minst verdraagzaam is tegenover Jahanara. Een zeer vlot geschreven verhaal, grotendeels in spreektaal, over vooroordelen, vriendschap en tienerproblemen. Van deze auteur verscheen eerder de jongerenroman 'Zielsveel'*. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst