Na Huiver en Fluister is dit het derde en laatste deel over de liefde tussen Sam en Grace. In het eerste deel werd Grace door een wolf gebeten, maar leek ze immuun voor het wolvengif. En Sam, de wolf die haar redde, veroverde haar hart. In het tweede deel slaagde Sam erin om bijna voortdurend mens te blijven, en op die manier zo vaak mogelijk bij zijn grote liefde, Grace, te zijn. Maar toen al waren er signalen dat het niet goed ging met Grace. Haar familie deed er alles aan om Sam uit de buurt te houden en Grace te genezen. Maar dat kon niet verhinderen dat ze zieker en zieker werd. In Voor altijd wordt duidelijk dat het wolvengif haar toch te pakken heeft gekregen. Grace wordt een wolf, en Sam is wanhopig. Met de hulp van Cole, een jonge wolf die in het vorige boek nog erg onsympathiek overkwam, gaat hij met de moed der wanhoop op zoek naar een remedie. Isabel, de vriendin van Grace, helpt ook mee. Maar haar vader wil met helikopters jacht laten maken op de wolfsroedel. De problemen worden steeds groter. Er wordt geëxperimenteerd met mogelijke remedies. De jacht gaat door en eindigt catastrofaal.
Het taalgebruik in dit derde deel is alweer vloeiend. Toch blijven de personages meer op afstand, hoe groot de drama’s ook zijn. We volgen de gebeurtenissen nu voor het eerst vanuit vier verschillende vertelstandpunten, wat ervoor zorgt dat het contact met Isabel, Cole, Grace en Sam oppervlakkig blijft. Ze maken weinig ontwikkeling door, alsof alles al gezegd is in de eerste twee delen van deze trilogie. 
Maggie Stiefvater gaat niet voluit voor een happy end, maar kiest voor een open einde met weinig toegevoegde waarde. Voor altijd is een goed geschreven boek met een erg matige spanningsopbouw. Deze trilogie had een sterkere afsluiter verdiend. [Joke Guns] Verberg tekst

Dit derde deel van de trilogie 'De wolven van Mercy Falls'* begint als Sam op zijn vriendin Grace wacht, die sinds twee maanden verdwenen is. Ze bevindt zich in het bos, waar ze als weerwolf terechtgekomen is, omdat ze ooit gebeten is door een wolf. De wolven in het bos worden opgejaagd en belaagd vanuit de lucht. Sam en zijn vriend Cole proberen koste wat kost de weerwolven te redden met de hulp van hun vriendin Isabel. De relatie tussen Sam en zijn vriendin Grace wordt breed uitgemeten, soms tot op het sentimentele af. Het verhaal is goed geschreven, maar veel hoofdstukken zijn te langdradig om de spanning erin te houden. Het perspectief wisselt tussen een behoorlijk aantal personages, die allemaal in de ik-figuur vertellen, wat af en toe een beetje verwarrend is. Lastig te lezen los van de andere twee delen; er is geen terugblik op de vorige delen. De uitgever suggereert dat we met een opvolgster van Rowling te maken hebben, maar daarvoor komt er te weinig humor in het boek voor en is de serie niet groots genoeg opgezet. Fantasie heeft de schrijfster wel, maar ze lift toch vooral mee op de populariteit van het genre. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst