Hermelijn is een nieuw, aangrijpend jeugdboek van Linda Van Mieghem, waarmee de auteur haar verontwaardiging toont over de toenemende onverdraagzaamheid. Ze vertelt het verhaal van Savannah, een thuisloze jongere die op de vlucht moet voor de geheime dienst. Het huidige politieke bewind is namelijk bikkelhard voor daklozen, en in het bijzonder voor dolende jongeren.
In het voorwoord laat Van Mieghem Frederic De Bièvre aan het woord, de zogenaamde auteur van het verhaal, maar ook een personage dat Savannahs weg kruist. Op basis van getuigenissen en geluidsopnames van de verongelukte journaliste Véronique Cantillon vertelt hij het verhaal van de dolende jongeren, en meer bepaald dat van Savannah en haar mysterieuze engelbewaarder, Hermelijn.
Hermelijn wordt in de tegenwoordige tijd verteld, met af een toe een flashback naar het verleden. Savannahs herinneringen aan vroeger, toen ze nog bij haar ouders was, staan in cursief.
De dreiging die uitgaat van het bloederige omslag blijkt niet onterecht. Savannahs levensverhaal is een aaneenschakeling van verdriet, gruwel en onmenselijke situaties. Ze moet voortdurend op de vlucht en raakt verschillende goede vrienden kwijt, soms maar voor een tijdje, omdat ze weer eens moet verhuizen, soms voor altijd omdat haar vrienden net als zij worden opgejaagd door de geheime dienst, die er niet voor terugschrikt om onschuldige jongeren en kinderen koelbloedig te vermoorden.
Het boek ademt een sprookjesachtige, betoverende sfeer uit, doordat het verhaal zich afspeelt op fictieve plaatsen zoals Zorasse en Raven, waar betaald wordt met monar. Maar het is een bijzonder hard sprookje, dat refereert aan enkele politieke tendensen die zich anno 2014 ontwikkelen. Personages van wie de lezer gaat houden worden koelbloedig afgemaakt en elk sprankje hoop wordt haast meteen weer de kop ingedrukt.
Als je met een machteloos en bedrukt gevoel achterblijft na de lectuur, is het aan te raden het begin nog eens te herlezen. De inhoud van het voorwoord komt dan volledig tot zijn recht en maakt duidelijk dat niet alles verloren is en er hoop blijft op verbetering. Een broodnodige boodschap na dit prachtige, maar donkere en dreigende verhaal dat je niet zomaar loslaat.
[Marlies Dens] Verberg tekst

De 16-jarige Savannah is een dojo, een dolende jongere. Samen met andere thuis- en landloze jongeren woont zij in een oude boerderij. Savannah verdient geld met dansen op het plein in de stad. Ze is altijd alert: er zijn al veel dojo's spoorloos verdwenen en nu heeft een geheim agent van de extreem-rechtse politieke partij Mea Patria het op haar voorzien. Wanneer haar boerderij afbrandt, moet Savannah vluchten. Zou Hermelijn, de onbekende engel-jongen met het witte haar, haar volgen en blijven beschermen? Een indringend en aangrijpend verhaal over onderdrukte jongeren die proberen te overleven onder een repressief bewind. Jongeren zullen zich goed in Savannah kunnen verplaatsen: haar gevoelens en gedachten zijn helder verwoord, haar keuzes begrijpelijk en realistisch. Flashbacks vertellen over Savannah's verleden. Het taalgebruik is licht literair, krachtig en overtuigend. De Vlaamse auteur Linda Van Mieghem (1948) schreef vele jeugdboeken, waarvan verschillende zijn bekroond door de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen. Een prachtig, superspannend en leerzaam boek. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Savannah is een dakloos, roodharig meisje. Mensen zoals zij worden dojo’s genoemd, dolende jongeren. De politieke partij die aan de macht is, vervolgt deze jongeren zeer rigoureus. Jongeren worden opgepakt, verdwijnen of worden zelfs koelbloedig vermoord. Ook de samenleving spuwt hen meestal uit. Savannah is dus ook voortdurend op de vlucht. Als we haar leren kennen, leeft ze samen met enkele andere kinderen in een soort gemeenschap. Hun leven is zwaar. Savannah brengt wat geld in het laatje met datgene wat ze zeer goed kan: dansen. Dat doet ze meestal op het plein voor de basiliek. Als ze op een dag terugkeert naar de boerderij waar ze verblijft, vindt ze die platgebrand terug. Bijna al haar vrienden, waaronder haar liefje, zijn dood. Voor Savannah begint nu een zeer moeilijke tijd. Ze wordt op de hielen gezeten en moet voortdurend elders onderduiken. Dan duikt er een vreemde jongen op. Hij is ongeveer zestien jaar en heeft spierwitte haren, zoals de wintervacht van een hermelijn. Hoewel ze elkaar nooit spreken, is er toch duidelijk een band. Hermelijn volgt Savannah en helpt haar zelfs. Maar toch komen ze niet nader tot elkaar. Er blijft een vreemde afstand. Savannah is erg nieuwsgierig naar deze jongen, maar blijft met heel wat vragen zitten. Op een dag is ze getuige van de moord op Hermelijn, die koelbloedig neergeschoten wordt door een dagbladhandelaar. Er wordt niet veel ophef rond gemaakt, want Hermelijn is immers ook maar een dojo. We volgen Savannah in haar moeilijke strijd en het harde leven dat ze noodgedwongen moet leiden. Aan het eind van het verhaal maakt de auteur een grote sprong en lezen we hoe het met haar gaat als volwassen vrouw. Ondanks alles heeft Savannah heel wat bereikt, maar de littekens draagt ze mee. Hilde Van Mieghem schreef een mooi, intrigerend verhaal, dat je in de ban houdt en nog dagenlang vasthoudt. Het is een aanklacht tegen onverdraagzaamheid, tegen politieke incorrectheid en tegen de verzuring van de samenleving. De boodschap dat elk mens recht heeft op een waardig leven, op zijn eigenheid en op respect is mooi en meeslepend in beeld gebracht. Het boek heeft een zeer mooie, aantrekkelijke cover. Misschien toch wat vreemd dat het verhaal naar Hermelijn genoemd is, ondanks het feit dat Savannah het hoofdpersonage is. Toch doet dit niets af aan het inhoudelijke. Een knap verhaal, dat niets verbloemt.

Verberg tekst