Lorenzo heeft een slotje in zijn keel. Het zit er al drie dagen. Sinds hij weg is bij zijn eigen moeder, en in een pleeggezin woont. Alles is er anders, zelfs het brood en de choco. En hij mist zijn hond.

De jeugdschrijfster Kristien Dieltiens schreef een informatief jeugdboek over een pleegkind, waarin ze emoties uit haar eigen kindertijd en ervaringen met haar eigen pleegdochter verweeft tot een nieuw verhaal. 'En ik heb ook pleegkinderen gekend op de school waar ik lesgeef. Kinderen die verdrietig zijn omdat ze het hele weekend hebben gewacht op een mama die niet komt. Kinderen die van verdriet geen woord kunnen uitbrengen, alsof er een slotje in hun keel zit.'

Het boek is niet belerend, het vertelt een gevoelig, vlot verhaal in meerdere dagelijkse tafereeltjes. 'Ik ben geen missionaris die promotie wil voeren voor de pleegzorg. Ik zet wat speerpunten uit waarvan ik hoop dat ze mensen kunnen raken. Mij zul je de pleegzorg niet horen vergulden. Want elke pleegouder kan twee verhalen vertellen: achter elke positieve versie schuilt ook een negatieve kant. Hoe vroeg een kind ook bij jou komt wonen, het brengt heel wat bagage mee.'

'Maar als ik lezers kan inspireren om zich ook als pleegouder te melden, dan is dat natuurlijk fijn. De noden zijn immers groot: er staan heel veel kinderen te wachten op een plaatsje in een warm nest.' (vbr)

Verberg tekst

Dit boek uit de 'Bij.de.hand'-reeks van Clavis vertelt over de lotgevallen van Lorenzo, die tijdelijk in een ander gezin wordt geplaatst omdat het niet goed gaat met zijn moeder en omdat zijn vader al lang verdwenen is. De plaatsing is een hele emotionele aanpassing voor Lorenzo: hij mist zijn grote broer, die met hem voetbalde, zijn hond Spike, en bovenal zijn mama. Die laatste stelt hem vreselijk teleur als ze haar belofte niet houdt om hem te komen opzoeken voor zijn verjaardag. Langzaam maar zeker vindt Lorenzo echter toch zijn plaats in zijn nieuwe gezin. Een ontmoeting met zijn idool Lorenzo Staelens én het feit dat zijn hond Spike bij hem mag komen wonen, dragen hier zeker toe bij. Het "slotje" op zijn keel dat hem verhindert te spreken, wordt ontgrendeld, en Lorenzo verdraagt nu ook dat zijn pleegmama hem af en toe een aai geeft. Niet alleen een pleegkind zelf moet zich echter aanpassen, ook de andere gezinsleden moeten met de nieuwe situatie leren omgaan. Gelukkig leert Claartje ? Lorenzo's nieuwe zusje ? stukje bij beetje Lorenzo appreciëren, die trouwens erg veel plezier beleeft met Corneeltje, zijn nieuwe broertje van twee.

Kristien Dieltiens ? die zelf moeder is in een pleeggezin ? slaagt erin een warm en levensecht beeld op te hangen van het reilen en zeilen in een pleeggezin. Op een voor de doelgroep bevattelijke manier brengt ze de eigenheid en de moeilijkheden van het pleegkind onder woorden. In haar frisse illustraties weet Marijke Klompmaker met waterverf veel beweging te suggereren. De figuren spreken met hun lichaam en mimiek duidelijke taal en zorgen voor veel interactie met de lezer.

De 'Bij.de.hand'-reeks wil prentenboeken brengen waarin de lezer ook informatie krijgt rond bijzondere levensthema's. Naast het verhaal zelf, dat emotionele openheid creëert, dragen de tips voor opvoeders en begeleiders in de bijsluiter achteraan zeker bij aan het pedagogische karakter van het boek. De persoonlijke getuigenis van de auteur, die geformuleerd wordt als brief aan de lezers, benadrukt sterk de noodzaak van pleegzorg. Wie dit boek leest, kan zeker meer begrip opbrengen voor pleegkinderen. Een aanrader dus voor kinderen, maar zeker ook voor opvoeders, leerkrachten, begeleiders in de jeugdbeweging enz. [Hilde Debacker] Verberg tekst

Groot formaat prentenboek uit ‘Bij de hand’*, een reeks met een pedagogisch tintje die ouders, leerkrachten en opvoeders tot hulp wil zijn bij specifieke levensthema’s. Dit deel gaat over pleegzorg. Centraal staat het verhaal van Lorenzo, die in het verhaal 7 jaar wordt. Zijn moeder kan tijdelijk niet voor hem zorgen en Lorenzo wordt opgenomen in een pleeggezin. In dat gezin wonen al twee kinderen: Claartje en Corneeltje. Met Claartje wordt hij beste maatjes, ook al begrijpen ze elkaar niet altijd. Toch is in het nieuwe gezin alles anders. Lorenzo mist zijn thuis, zijn moeder en zijn hondje Spike. Vaak heeft Lorenzo een 'slotje' in zijn keel. Hij kan, overmand door alle kanten opschietende emoties, zijn gevoelens dan niet onder woorden brengen. Gelukkig mag Spike bij hem komen wonen! Het verhaal is warm, maar direct geschreven, waarbij heel duidelijk wordt dat (leren) leven in een pleeggezin voor alle betrokkenen een boeiend, maar moeilijk traject (proces) is. Geïllustreerd met kleurige, aansprekende illustraties, geschilderd met veel oog voor interactie en mimiek. Met tips voor gebruikers en brieven van ouders, aan ouders en lezers. Het verhaal is te moeilijk om zelf te lezen, maar kan uitstekend gebruikt worden om voor te lezen en/of over te vertellen. Vanaf ca. 6 jaar. Verberg tekst

Pleegzorg is voor sommige kinderen de rustige haven in een woelige situatie, voor anderen de broodnodige opvang in een moeilijke periode en voor nog anderen een tweede of zelfs nieuwe thuis. Dit boek belicht niet enkel de idyllische kant van pleegzorg. Het is niet enkel zorg dragen voor met een heel groot hart, het is ook een beetje zorgen erbij nemen en daar mee (leren) omgaan. De aanpassing die de komst van een nieuw kind (hoe tijdelijk ook) in een gezin teweeg brengt, kan je niet ontkennen, die is er, maar het boek toont tegelijk hoe die aanpassing ook mooi kan zijn. Ook voor het pleegkind is zo’n ‘nieuw’ gezin een hele aanpassing, want alles is anders en alles is niet ‘thuis’. Een kind komt aan in zo’n gezin met zijn eigen achtergrond, met zijn eigen karaktertje en zijn eigen lachjes en verdrietjes. En achter dat kind staat ook nog eens een heel gezin, dat al dan niet achter de pleegzorg staat. Het is dus logisch dat alles niet meteen op wieltjes loopt. Maar waar een wil is, is een weg. Die weg wordt hier weliswaar aangetoond met een klein beetje een stroperig ondertoontje, maar dat nemen we er wel bij. Dit boek is zeker bruikbaar wanneer je pleegzorg uit wilt leggen aan jongere kinderen. Het boek leent zich om voor te lezen (+5), omdat je dan ook het verhaal kan bespreken achteraf. De prenten zijn niet erg aantrekkelijk, maar wel kleurrijk. Achteraan in het boek vind je nog tips terug.
Verberg tekst