De zestienjarige Alex stapt dronken in de auto van zijn moeder en komt in de tuin van de buren terecht. Behalve hijzelf en een onthoofde tuinkabouter raakt er niemand gewond. Hij krijgt een taakstraf opgelegd vanwege rijden onder invloed. Hij moet honderd uur een oude man in een verzorgingshuis gezelschap houden: Solomon Lewis, de meest chagrijnige, onvoorspelbare oude man die Alex ooit heeft ontmoet. Aanvankelijk voelt Alex zich totaal niet op zijn gemak bij Sol, die hem telkens uitscheldt en doorlopend de draak met hem steekt. Maar als Alex op een dag zijn gitaar meeneemt, blijken ze een grote passie te delen: muziek! Langzaam maar zeker zijn de bezoeken aan Sol geen verplichting meer. Dan blijkt dat Sols gezondheid achteruit gaat. Alex gaat zich steeds meer realiseren hoe kostbaar de tijd is die hij met hem kan doorbrengen.

Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld vanuit het perspectief van Alex, af en toe onderbroken door de brieven die Alex gedurende zijn taakstraf aan de rechter schrijft, aanvankelijk om haar ervan te overtuigen dat hij ongeschikt is om Sol gezelschap te houden, later over de dingen die hem bezighouden en die hij van Sol heeft geleerd.

Alex maakt een grote ontwikkeling door in het boek. In het begin voelt hij zich niet verantwoordelijk voor wat hij heeft gedaan. Gaandeweg gaat hij zich echter realiseren wat er had kunnen gebeuren en neemt hij zijn taakstraf serieus. Uiteindelijk gaat hij anders tegen het werk in het bejaardentehuis aankijken. Hij verandert van een onverschillige, passieve tiener in een jongen met belangstelling en respect voor andere mensen: niet alleen de band met Sol, maar ook Alex' band met zijn (gescheiden) ouders en zijn beste vriendin Laurie verdiept zich.

Eerder schreef Jordan Sonnenblick Drums, girls and dangerous pie. Lachen terwijl je hart breekt (2008), eveneens uitgebracht in de 'Made in the U.S.A'-reeks van Lemniscaat, waarin hoofdpersoon Steven vertelt over de periode waarin zijn kleine broertje ernstig ziek was en hoe hij en zijn ouders daarmee omgingen. Grappig is dat Sonnenblick Steven en zijn beste vriendin opnieuw voorbij laat komen in Notes from the midnight driver: de hoofdpersonen uit Sonnenblicks eerste jeugdroman zitten bij Alex op school. Er zijn nog meer overkomsten: net als de hoofdpersoon uit Drums, girls and dangerous pie ontdekt Alex dat het geen zin heeft om te blijven hangen bij dingen die je niet kunt veranderen en dat je die energie beter kunt steken in dingen waar je wél invloed op hebt. Een andere opvallende overeenkomst met Sonnenblicks eerste jeugdboek zijn de beeldende beschrijvingen van muziek, die ook in Notes from the midnight driver veelvuldig voorkomen: "Ik stopte met spelen; Steven en Annette gingen door en bogen de rest van het liedje om in een vraag-en-antwoordspel voor drum en piano. Speelde hij een ritme, dan kaatste zij het naar hem terug. Deed zij een sprankelend loopje in de hoogte, dan wist hij dit op de een of andere manier te laten weerklinken op de bellen van zijn bekkens. Ging hij uit zijn dak met zijn bassdrum, dan vuurde zij plotseling een waas van bizarre lage noten op hem af".

Notes from the midnight driver is een goed geschreven verhaal over vriendschap, opgroeien en verantwoordelijkheid nemen voor je daden. Een geslaagde adolescentenroman die doet uitzien naar volgend werk van deze auteur. [Eefje Buenen] Verberg tekst

Na een kort avontuur met de auto van zijn moeder krijgt Alex (16, ik-figuur) een taakstraf voor rijden onder invloed. Voor straf moet hij vrijwilligerswerk doen in het bejaardenhuis: Sol, een chagrijnige, bejaarde man gezelschap houden. Aanvankelijk hebben de twee weinig met elkaar op, totdat Alex bij toeval Sols oude gitaar vindt. Uit hun gedeelde passie voor muziek ontstaat een bijzondere vriendschap, waarvan Alex verslag doet in brieven aan de rechter. Sprankelende personages en onverwachte wendingen (inclusief een verrassende ontknoping) geven vaart aan dit verhaal. Ondanks de zwaarte van de aangesneden onderwerpen blijft de toon van de auteur luchtig, vol humor en cynische (zelf)spot. Alex blijft (ook voor zichzelf) enigszins ongrijpbaar omdat zijn drijfveren en gevoelens niet altijd duidelijk verklaard worden. Leuke bijkomstigheid: personages uit het vorige boek van dezelfde auteur, 'Drums, Girls & Dangerous Pie'*, hebben ook een kleine rol in deze roman uit de reeks 'Made in the USA'**. Vanaf ca. 14 jaar. Verberg tekst

Alex voelt zich door de scheiding van zijn ouders in de steek gelaten. Hij drinkt zichzelf moed in en kruipt vervolgens dronken achter het stuur van zijn moeders auto om zijn vader eens te gaan zeggen wat hij erover denkt. En dan loopt alles behoorlijk mis. Hij belandt met de auto in de tuin van de buren en maakt de tuinkabouter een kopje kleiner. Vervelend genoeg blijkt dat voor de rechter voldoende reden om hem een taakstraf te geven. Alex moet honderd uren doorbrengen in het bejaardencentrum en dan nog wel met Solomon Lewis. Sol is de meest chagrijnige oude man die je je kunt voorstellen en hij doet zijn best om Alex zoveel mogelijk het leven zuur te maken met ongevraagd advies, onverstaanbare Jiddische uitspraken en plagerijen met zijn vriendin Laurie. Met gevoel voor humor vertelt Alex in de ik-persoon over het verloop van zijn straf. Hij brengt ook af en toe verslag uit bij de vrouwelijke rechter en stelt daarbij de vraag of er geen betere straf is dan zijn ongewenste bezoeken aan de norse man. Maar langzaam groeien de twee individuen naar elkaar toe en er bloeit een onverwachte vriendschap wanneer blijkt dat ze dezelfde passie hebben: gitaar. Alex begint de knorrige man te waarderen en hij organiseert met de hulp van een stelletje medeleerlingen zelfs een concert in het bejaardentehuis. Het geheel mist een tikje diepgang en af en toe ontwikkelt het verhaal wat te gemakkelijk in de gewenste richting. Vlot geschreven en aangenaam om lezen, zoals alle boeken in deze 'Made in the USA'-reeks.

Verberg tekst