Amerikaanse tragedie uit 2011, derde speelfilm van actrice/regisseuse Jody Foster (Little man Tate en Home for the Holidays, resp. uit 1991 en 1995). Mel Gibson speelt de hoofdrol van Walter die zwaar depressief is. Hij probeert zijn leven weer op de rails te krijgen maar na de zoveelste aanvaring met zijn vrouw Meredith (Foster) wordt hij het huis uitgezet. Na een zware nacht in een hotelkamer wordt hij toegesproken door zijn geweten: een bij het huisvuil gevonden handpop. Door deze beverhandpop te laten spreken lijkt Walter zichzelf te hervinden. Remke de Lange (Trouw 21-7-'11) vindt dat Foster 'de neiging heeft dik aan te zetten. Walters ups en downs onderstreept ze met voortdurende, gevoelige muziek (...)'. Peter de Bruijn (NRC 20-7-'11) geeft 4 (van 5) balletjes en vindt Gibson 'heel goed' (...) een buitengewone, indrukwekkende rol' en 'Lang niet alles is gelukt in The beaver. Ondergeschikte verhaallijnen (...) komen niet uit de verf. Fosters regie is hoogstens adequaat, niet geweldig. Maar de volwassen, gedurfde wendingen die de film neemt, wegen tegen die mankementen op.' Ook Mario Wisse (Metro 21-7-'11) geeft 4 (van 5) balletjes: 'een belachelijk gegeven dat dankzij superduo Foster/Gibson een overtuigende en ontroerende film heeft opgeleverd.' Verberg tekst