Onbesproken is Jeremy Clarkson niet. De veelgeprezen en razend populaire presentator van ’s werelds bekendste autoprogramma Top Gear windt er meestal geen doekjes rond. Zijn ongezouten mening verkondigen is zijn handelsmerk geworden en niet alleen als het op auto’s aankomt. De BBC, zijn werkgever, heeft hem al meermaals terechtgewezen en verwittigingen gegeven. Onlangs werd bekend dat zowel de BBC als Clarksons vrouw genoeg hebben van zijn ongeremde geldingsdrang en dat ze hem laten vallen. Is dit nu écht te veel gevraagd? is een collectie van columns geschreven tussen 18 april 2010 en 3 maart 2013. Net als Hoe moeilijk kan het zijn? en Dat geloof je toch niet! krijgen we ook hier een selectie uit de vele bijdragen die Clarkson leverde in de geschreven pers.
Zijn columns behandelen telkens een heikel punt uit onze samenleving. Op een ironische en vaak sarcastische manier beschrijft hij de flaters en onhebbelijkheden van de maatschappij. Hij gaat op zoek naar een beetje gezond verstand in een wereld die gebukt gaat onder dwaasheid en onzin. Zijn bijdragen zijn bijwijlen hilarisch en kritisch, maar zijn soms toch wel overdreven. Clarkson probeert op alle mogelijke manieren zijn gelijk te bewijzen, maar dat gaat soms ten koste van het logisch redeneren, waardoor sommige van zijn stellingen toch wel een beetje kort door de bocht gaan. Wie door zijn overdrijvingen heenkijkt, merkt wel zijn kritische geest op en vaak trekt Clarkson wel aan de alarmbel. Alle wantoestanden die hij hekelt op zijn uitdagende en gevreesde manier doen ons dieper nadenken over hoe we ze anders (lees: beter) kunnen aanpakken. Zo maakt hij de nieuwe hightechwereld compleet met de grond gelijk: mensen kunnen onmogelijk nog weten waartoe alle knopjes op de nieuwe toestellen dienen. Hij dient ook ministers van antwoord die met zinloze wetten over openbare seks of evenwicht in de regering afkomen. Hij hekelt België, dat een nieuwe manier van begraven heeft ontdekt: de ovenzak. Vrouwen die hun borsten op de een of andere manier laten bijwerken, moeten er ook aan geloven. Verder geeft hij nog enkele interessante suggesties mee: waarom iedereen in Europa Engels zou moeten spreken, waarom goede manieren een verspilling van tijd zijn, waarom de Britse politie een voorbeeld zou moeten nemen aan de Nederlandse…
Wie houdt van dat tikkeltje overdrijving doorspekt met wat Britse humor en overgoten met flink wat cynisme zal dit boek zeker smaken en het is ongetwijfeld de gepaste vakantielectuur. De columns zijn kort en je kan je gerust beperken tot één per dag wil je geen overload aan pessimistische kritiek op onze samenleving. Als je het geheel ineens doorneemt, overheerst wel een gevoel van medelijden met Clarkson. ‘Get a life’ is dan misschien wel een goede raad voor de auteur. [Kris Mattheeuws] Verberg tekst

Opnieuw gebundelde columns van de Britse presentator van het tv-programma Top Gear, maar nu niet auto-gerelateerd. Clarkson schrijft over de meest verschillende actuele maatschappelijke onderwerpen (veelal met betrekking tot Groot-Brittannië) en doet dat op een prettig leesbare manier, relativerend en met zelfreflectie. Deze columns zijn meer geschikt voor een breed publiek dan eerdere bundels van dezelfde auteur, toen vooral auto's het onderwerp waren. De columns zijn geschreven in de jaren 2010-2013; onder elke column staat de oorspronkelijke verschijningsdatum vermeld. Omdat de auteur inhaakt op de actualiteit, zullen de columns waarschijnlijk snel gedateerd raken.