Haal de vroedvrouw! is het eerste deel van Jennifer Worths trilogie over haar ervaringen als vroedvrouw in de Londense Docklands. Worth combineert haar persoonlijke ervaringen met een gedetailleerde beschrijving van het leven in de Londense arbeiderswijken in de jaren vijftig. Vooral het inleidende hoofdstuk is erg informatief, nadien ligt de nadruk meer op wat Worth zelf heeft meegemaakt. Ze beperkt zich daarbij niet tot verhalen over bevallingen die al dan niet vlot verlopen, maar ze vertelt ook uitgebreid over het leven bij de nonnen in het Nonnatushuis. Af en toe zoomt ze dieper in op iemand die haar pad kruist, zoals het Ierse meisje Mary. Ze reflecteert ook over haar vak en maakt regelmatig de vergelijking met hoe het er tegenwoordig aan toe gaat, of hoe het was voor het beroep van vroedvrouw erkend werd. De afzonderlijke verhalen bestrijken soms slechts één hoofdstuk, soms ook meerdere hoofdstukken. Het totaalbeeld van Worths leven als vroedvrouw dat in Haal de vroedvrouw! wordt neergezet, straalt een ongedwongen naturel uit. Worth schrijft in de eerste persoon, in een open en onomwonden vertelstijl, met veel oog voor detail. Ook de soms gruwelijke of minder smakelijke aspecten van haar vak schuwt ze niet.
Vertaalster Meile Snijders heeft het cockneydialect van de Londense arbeidersklasse erg natuurlijk omgezet in haar Nederlandse vertaling. Het resultaat is een heel spreektalig Nederlands met fouten geworden, dat heel ongekunsteld aanvoelt en goed samengaat met de omschrijving die Worth geeft van de arme maar enorm vriendelijke bewoners van East End.
Haal de vroedvrouw! is een warme oproep om het beroep van vroedvrouw te waarderen en vooral niet te onderschatten. Worth schrijft gepassioneerd, met liefde voor haar vak en met veel respect voor de zusters uit het Nonnatushuis en voor haar collega-vroedvrouwen. Af en toe valt ze in herhaling, bijvoorbeeld wanneer ze het heeft over de gebouwen die al twintig jaar voor de sloop bestemd zijn. Dat geeft de indruk dat elk verhaal los van de andere verhalen is geschreven. Op andere momenten bouwt ze dan weer spanning of verwachting op door te verwijzen naar het trieste verhaal van mevrouw Jenkins of naar de geschiedenis van zuster Monica Joan, verhalen die pas later in het boek aan bod komen. Daardoor vormt het boek toch weer één geheel. Een mooie ode aan de vroedvrouw. [Marlies Dens] Verberg tekst

Memoires van Jennifer Worth (1935-2011) die als vroedvrouw bij de nonnen van het Nonnatushuis in de jaren vijftig van de twintigste eeuw in de Londense havenbuurt, de Docklands sloppenwijken, werkte. Hier wonen de allerarmsten in huurkazernes dicht op elkaar, zijn de gezinnen kinderrijk en de omstandigheden erbarmelijk. De vrouwen zijn huisvrouw, de mannen werken merendeels in de haven. Voor Worth, die opgegroeid is in welgestelde kringen op het Engelse platteland, een volkomen vreemde wereld. Op boeiende wijze vertelt zij over het leven van de bewoners, haar werk en over de nonnen. Waargebeurd verhaal, eerste deel van een trilogie. Het boek is verfilmd als BBC televisieserie ‘Call the midwife’* (2012). Filmfoto op het omslag, kleine druk.