Nieuwe speurdersroman van Jef Geeraerts
In zijn nieuwe misdaadroman voert Jef Geeraerts nog eenmaal zijn speurders Vincke & Verstuyft ten tonele, zo laat uitgever Prometheus weten. Is Cro-Magnon een waardig afscheid geworden van het Antwerpse politieduo?
Als misdaadschrijvers definitief afscheid nemen van hun personages moet je op je hoede zijn. Het gebeurt wel meer dat ze op een of andere, soms heel inventieve, manier herrijzen. Het beroemdste voorbeeld is Sherlock Holmes. Sir Arthur Conan Doyle was zijn held zo moe dat hij hem op 4 mei 1891 liet verdrinken in de watervallen van het Zwitserse Reichenbach. Het protest van de lezers was toen massaal, zodat Conan Doyle al een jaar later, zeer tegen zijn zin, op de beslissing moest terugkeren in zijn misschien wel bekendste roman The Hound of the Baskervilles. Voorzichtig dus als we zomaar geloven dat Vincke en Verstuyft definitief afscheid nemen. Te meer omdat Geeraerts (76) eerder al zoiets had aangekondigd. Precies dertien…Lees verder
Nieuwe speurdersroman van Jef Geeraerts
In zijn nieuwe misdaadroman voert Jef Geeraerts nog eenmaal zijn speurders Vincke & Verstuyft ten tonele, zo laat uitgever Prometheus weten. Is Cro-Magnon een waardig afscheid geworden van het Antwerpse politieduo?
Als misdaadschrijvers definitief afscheid nemen van hun personages moet je op je hoede zijn. Het gebeurt wel meer dat ze op een of andere, soms heel inventieve, manier herrijzen. Het beroemdste voorbeeld is Sherlock Holmes. Sir Arthur Conan Doyle was zijn held zo moe dat hij hem op 4 mei 1891 liet verdrinken in de watervallen van het Zwitserse Reichenbach. Het protest van de lezers was toen massaal, zodat Conan Doyle al een jaar later, zeer tegen zijn zin, op de beslissing moest terugkeren in zijn misschien wel bekendste roman The Hound of the Baskervilles. Voorzichtig dus als we zomaar geloven dat Vincke en Verstuyft definitief afscheid nemen. Te meer omdat Geeraerts (76) eerder al zoiets had aangekondigd. Precies dertien jaar geleden toen De Cu Chi case verscheen, liet hij weten nog uitsluitend literatuur met een grote L te zullen schrijven en vaarwel te zeggen aan de Vlaamse speurdersroman.
Precies in De Cu Chi case, de titel verwijst naar het tunnelcomplex nabij Saigon en speelt voor een stuk in Vietnam, leren we een gedesillusioneerde en vermoeide Vincke kennen die op eigen houtje naar het Verre Oosten trekt om de zaak van een sadistische Amerikaanse oorlogsmisdadiger te onderzoeken. Terug in België vindt hij maar weinig gehoor. Maar dat is alweer geschiedenis. Twee jaar geleden vonden we Eric Vincke terug, met pensioen in het zuiden van Frankrijk. Hij mag zijn vroegere collega Verstuyft nog even raad geven in Dossier K, het verhaal van een koele Albanese moordenaar die geen weerstand kan bieden aan tradities en krachten buiten zichzelf.
Cro-Magnon, de jongste politieroman van Jef Geeraerts, speelt helemaal in Frankrijk en begint als een thriller pur sang: "Donderdag 13 april 2006, 2.32 uur. Een donkerblauwe Renault Mégane coupé 2004 met kenteken 482BZ13 vertraagde en sloeg links af op de T van de D4 met de D943 van Gordes naar Apt in het departement Vaucluse. De smalle asfaltweg lag er verlaten bij. De maan hing als een zilveren forel aan de pikzwarte hemel vol sterren. Het was zacht en windstil. De weg liep tussen gemengd loofbos." Huurmoordenaar Bob Dufourcq, die twintig jaar geleden een speciale opleiding heeft gekregen bij het vreemdelingenlegioen, is midden in de nacht op weg naar zijn slachtoffer, een kluizenaar die ergens in de Provence in een grot leeft die je alleen via een touwladder kunt bereiken. Als gewezen legionair kent Dufourcq zijn job. Hij wurgt de kluizenaar in zijn slaap en onthoofdt hem vakkundig met een slagersmes. Het hoofd neemt hij mee. Wat later belt hij zijn opdrachtgever om te zeggen dat de klus geklaard is, maar dat hij het dubbele van het afgesproken bedrag eist. Zoiets moet verkeerd lopen, vooral als de hebzuchtige Dufourcq ook nog de ene domme vergissing na de andere begaat. Intussen zijn ook Vincke en Verstuyft op het toneel verschenen. Verstuyft komt in de villa van zijn gewezen collega een korte vakantie doorbrengen en hoort daar van de moord in de grot. Als een soort vriendendienst helpen beiden de plaatselijke commissaris bij het onderzoek. Dat schiet nauwelijks op omdat er helemaal geen motief voor de gruwelijke moord wordt gevonden. De brede, feitelijke, achtergrond van het verhaal is de zaak Werner Bezwoda, een Zuid-Afrikaanse wetenschapper die onderzoek deed naar borstkanker. Hij presenteerde opmerkelijk gunstige resultaten met zeer hoge doseringen chemotherapie en beenmergtransplantatie om het eigen beenmerg te herstellen. Later bleek dat de resultaten van het onderzoek vervalst waren, met mogelijk schadelijke gevolgen voor patiënten over de hele wereld. Bezwoda werd beschuldigd van wetenschappelijk wangedrag.
Geeraerts gebruikt die interessante achtergrond, maar heeft als thrillerschrijver uiteraard meer aandacht voor het verhaal. En dat draait uiteindelijk om wraak. De vermoorde kluizenaar is de oncoloog Bourdin, die door zijn Bezwodabehandeling verantwoordelijk was voor de dood van neurochirurg Buissacs vrouw. En als Buissac als opdrachtgever voor de moord in de problemen dreigt te geraken, mag hij rekenen op de dankbaarheid van een hoge magistraat. Wat ik verklap is geen 'spoiler', want de lezer is het onderzoek meestal een paar stappen voor.
Cro-Magnon bevat alle gebruikelijke thema's van Geeraerts: liefde, dood, corruptie bij het gerecht, vitalisme, woede, verontwaardiging, erotiek, paarden, gastronomie, wapens... En Geeraerts toont zich opnieuw een begenadigd reisschrijver als hij het over de natuur van de Provence heeft. Maar bovenal krijgen we hier een bijzonder genuanceerd portret van de vriendschap tussen twee mannen. Merkwaardig genoeg zijn dat niet de twee Belgische speurders, wel neurochirurg Buissac en magistraat Rancoeur. Twee oudere, nostalgische heren die zich niet al te veel zorgen maken om gerechtelijke procedures als het om 'amicitia' gaat waar iedereen beter van wordt.
Vincke & Verstuyft? Ze staan erbij en kijken ernaar. Hun strijd blijkt gestreden. Het is een begrijpelijk, maar somber afscheid. Ondanks de geneugten van de Midi.
Verberg tekst