Het gelijknamige boek van de documentaire die Jan Leyers doorheen verschillende en evenzo diverse landen heeft gevoerd, is een aardige aanvulling op de televisiereeks. Vanuit Ethiopie gaat hij, samen met zijn televisieploeg, op zoek naar de oorsprong van de mensheid. Dit kan men behoorlijk letterlijk nemen, want het boek vangt aan in een natuurhistorisch museum in Addis Abeba waar de botten van de oudste mens te bewonderen zijn. Het stoffelijk overschot van de oudste vrouw ter wereld. De mogelijke baarmoeder van waaruit we allemaal afstammen, maar door de omzwervingen die we hebben gemaakt, toch zo sterk zijn afgedwaald van elkaar. Het is net die afstand die Jan Leyers wenst te overbruggen en te verstaan. Wat hebben we verloren tijdens onze reis naar het avondland, en wat kunnen die vreemde volken en culturen ons bijbrengen opdat we opnieuw kunnen stilstaan bij onze eigen beschaving. Een grondige dosis zelfreflectie dus over ons verleden, maar net zo goed over onze toekomst. Het geeft immers een ontluisterend beeld over de Andere, dat deel van de wereld dat zo sterk lijkt op te komen en waarvan we misschien nog iets leren kunnen.
De reis leidt ons dus van Ethiopie naar Belgie via Egypte, Israel, Turkije, Rusland en Oost-Europa. Daarbij krijgen we een interessante kijk en vooruitziende blik op een aantal gebeurtenissen die, sinds de reeks gemaakt is, hebben plaatsgevonden. Meer bepaald de passages over Zuid-Sudan en Egypte steken hier boven uit. Interviews met de lokale bevolking tonen mogelijke voedingbodems aan voor latere veranderingen en hervormingen, maar geven tegelijkertijd een weinig optimistisch beeld voor wat daarna moet komen. In alle landen die Jan Leyers aandoet, merkt men telkens een markant verschil tussen het jeugdig enthousiasme en de oude garde.
Zoals het Jan Leyers betaamt, worden we overspoeld met filosofische mijmeringen, die vaak herkenbaar kunnen zijn. Hij lijkt overtuigd te zijn dat Europa of meer algemeen het Westen een stervende beschaving is. Net zoals ooit het machtige Egypte, Nubie,Turkije, Rusland of Polen verdwenen zijn door een gebrek aan zelfreflectie en decadentie, zo lijkt ook het Westen meer dan ooit gedoemd, zijn ondergang met open ogen tegemoet te treden. Zover wil Jan Leyers het echter niet laten komen. Zijn reportage is een oproep tot zelfreflectie en leren van anderen. Het is immers niet toevallig dat hij heel wat van de landen aandoet die vroeger ooit het wereldgebeuren bepaalden. Een vlot geschreven boek, dat ideal is als reisliteratuur. [Pieter De Jaegher] Verberg tekst

Aangename aanvulling op de gelijknamige documentairereeks van Canvas en VPRO, die op zoek gaat naar de oorsprong van de mensheid. Het verhaal start in het natuurhistorisch museum in Addis Abeba, waar het stoffelijk overschot van de oudste vrouw ter wereld ligt. Hoewel we allemaal van haar afstammen, zijn we door omzwervingen van elkaar afgedwaald, en het is net die afstand die de auteur wenst te begrijpen. Wat kunnen die vreemde culturen ons bijbrengen? Een grondige dosis zelfreflectie is nodig. De reis leidt ons van Ethiopië naar Egypte, Israel, Turkije, Rusland en Oost-Europa, en uiteindelijk naar België. Interviews met de lokale bevolking tonen mogelijke voedingbodems aan voor latere hervormingen, maar geven tegelijkertijd een pessimistisch beeld van de toekomst. In elk land merken we een markant verschil tussen het jeugdig enthousiasme en de oude garde. De auteur vreest dat het Westen een stervende beschaving is door een gebrek aan zelfreflectie. Zijn reportage is een oproep tot zelfreflectie en leren van anderen. Een vlot geschreven boek, verlucht met kaartjes en mooie reisfoto’s in kleur. Verberg tekst