Met een titel als van een fabel en een openingszin als in een sprookje lijkt de poëtische toon gezet. Maar al op de tweede prent van Van de ezel die bleef staan is het sprookje uit en neemt een snoodaard-met-hoed de ezel mee met een touw om zijn nek. De man laadt, samen met zijn vrouw en drie kinderen, zijn hele hebben en houden op de rug van de arme ezel. Vergeefs probeert iedereen de ezel in beweging te krijgen, eerst vriendelijk en lacherig, maar gaandeweg grimmiger. Omdat niets helpt, wordt een grote menigte opgetrommeld voor het 'touwtrekken' met de ezel. Het touw knakt en de ezel wandelt alleen weg. Op de allerlaatste prent volgt een woordenloze pointe: de man, gepakt en gezakt, wordt aan zijn das voortgetrokken door de vrouw... De kinderen kijken toe met ezelsoren op. Dan toch een sprookje?

De tekst van Van de ezel die bleef staan past vanzelf op een A4-tje, maar wat een kracht gaat ervan uit! Eén zin bij een al even krachtig beeld, en wees maar zeker dat de boodschap overkomt! De intense, maar 'droge' tekst laat alle ruimte aan de illustraties. De prenten, variërend van één tot twee pagina's groot, baden in een beige, geelachtige tot lichtoranje sfeer. Bruingrijs is de ezel, donkergrijs zijn de bomen en hier en daar de lucht en heel zwart is het pak van de man en de kleding van de vrouw. Voor enkele koele accenten zorgt blauw, maar de rode draad doorheen het verhaal is het rode touw dat een prominente rol toebedeeld kreeg (net voor het breekt, in beeld zonder woorden en zonder andere objecten op die dubbele pagina). Groen is, op een enkel boomblaadje na, gereserveerd voor de eerste en de laatste twee prenten waar het verhaal iets lieflijks doet vermoeden. De Kinder tekende en kleurde met potloden en krijtjes, en schilderde, knipte en plakte patroontjes tot een veertiental illustraties met een collage-effect. Op de kaft staat de ietwat gelaten ezel met een kind in zijn nek.

Door die grote prenten is Van de ezel die bleef staan ook geschikt om voor te lezen in grotere groepen. Een filosofisch gesprekje kan volgen over 'nee' zeggen (wanneer kan dat, mag dat of moet dat?) en zelfrespect. Een boek dat stof tot nadenken aanreikt. Niet vrijblijvend, wel heel fijn. [Bieke Verlinden] Verberg tekst

Een man knoopt een touw om de nek van een sterke ezel en zegt 'Jij bent van mij'. De man, zijn vrouw en zijn drie kinderen laden heel hun hebben en houden op de rug van de ezel en klimmen er zelf ook bovenop. Hoe hard ze ook roepen, wat ze ook doen... de ezel blijft staan. Oblong prentenboek over een ezel die weigert zich te laten misbruiken. De sobere, in krachtige lijnen neergezette, paginaoverschrijdende illustraties zijn sfeervol en veelzeggend, uitgevoerd in gemengde techniek van verf, inkt, zwart en gekleurd krijt en collage. De hoofdkleuren zijn grijsbruin met zwart en crèmegeel (wat de prenten iets ernstigs geeft), met rode, witte en soms blauw/paarse accenten. De tekst, in korte zinnen, staat apart naast de illustratie of is er onderdeel van. Groot lettertype met schreef en een ruime interlinie. Emoties spreken vooral uit de prenten. Smaakvolle en artistieke uitgave, die bruikbaar is bij het praten over jezelf zijn/blijven en karaktereigenschappen als koppigheid. Een bijzonder prentenboek. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Jan de Kinder neemt in dit boek zowel tekst als illustraties voor zijn rekening. Het resultaat is een mooi prentenboek met sprekende beelden geworden. We maken kennis met een vrije ezel. Op een dag wordt de ezel gevonden door een man. Die bindt een touw rond zijn nek en besluit: jij bent van mij! De man laadt zijn hebben en houden op de rug van de ezel. Alsof dat nog niet genoeg is, mogen ook nog zijn vrouw en zijn drie kinderen erboven op klimmen. Het lijkt alsof de ezel dit lijdzaam ondergaat. ‘Vort’ roept de man, maar ... de ezel blijft staan. Hoe harder de man roept, hoe koppiger de ezel wordt. De kinderen proberen elk op hun manier om beweging in het dier te krijgen. De vrouw probeert het met iets zoets en de man wordt bozer en bozer. Hij roept alle mannen en vrouwen van de buurt bijeen en ze trekken gezamenlijk aan het touw. Het wordt een heuse machtsstrijd. De ezel komt er als glorieuze winnaar uit. De man wordt op zijn plaats gezet ... Al gauw weet je wie hier ‘de ezel’ is! De illustraties zijn warm en heel sfeervol. De tekst is kort maar krachtig gehouden zodat de illustraties nog beter tot hun recht komen. Hoewel de prenten sober zijn, zit er toch veel detail in. Heel onopvallend kan je op de eerste prent al zien hoe de ezel verleid wordt door een wortel die in de hoed van de man ligt. Het touwtrekken is heel subliem in beeld gebracht. Je kan de spanning en de strijd bijna voelen. Het verhaal begint met het rode touw (rode draad) en eindigt er ook mee. Een erg leuk en verrassend verhaal over trouw blijven aan je zelf!

Verberg tekst