Voor deze bloemlezing maakte Claus (1929) uit zijn ruim dertienhonderd pagina's tellend poëtisch oeuvre een keuze van de volgens hem mooiste gedichten (uit 'Gedichten 1948-1993' met werk vanaf de periode van de Vijftigers en uit de laatste bundel 'Wreed geluk' van 1999). Hij ontving in 1994 de 'VSB Poëzieprijs' voor de dichtbundel 'De sporen'. Het titelgedicht roept zijn 'vrouw, mijn heidens altaar' aan (een sleutelzin), van wie hij haar adem en lichaam 'neerschrijft', aan wie hij 'splinternieuwe horoscopen' belooft, maar 'bij goden en sterrenbeelden / Wordt het eeuwig geluk ook dodelijk vermoeid'. Er zijn ook cycli of delen daarvan opgenomen, geïnspireerd door o.a. Jezus Christus en Hecate, daarenboven opdrachtgedichten aan o.a. Antonin Artaud, of rouw- en nagedachtenisgedichten, de beste, op overleden kunstenaars als Hugues Pernath, Herman de Coninck, Roel d' Haese, Robert Desmet, Italo Calvino. Claus lezen is niet makkelijk, hij dwingt tot analytisch intuïtief lezen, zodat onder obscuur lijkende regels voor belezen lezers extra te genieten valt. Alleen als pocket verschenen. Verberg tekst