Helle Helle schrijft doorgaans over vrouwen die in hun leven in vicieuze cirkel zijn beland. In deze roman is de ik-figuur een man die Roar heet. Hij loopt letterlijk rondjes als hij verdwaald is in een woud in Jutland. 'Ik dacht dat ik steeds rechtdoor rende. Maar ik kwam voortdurend langs hetzelfde vennetje met verdorde varens.' De zon daalt al als een jonge vrouw die hem niet ziet tussen de bomen rent. Wat later komt ze onverwacht van de andere kant aanrennen. Om haar niet nog een keer tegen te komen kiest Roar het pad terug. Dan ziet hij haar op een laaghangende tak zitten. Ze is ook verdwaald. Het wordt donker en koud. Roar kan bijna niet meer lopen. Hij heeft een pijnlijke blaar. Zonder eten en met een restje water in haar bidon brengen ze noodgedwongen de nacht door in een schuilhut. Praten is onvermijdelijk. Ze heet Vejmand. Binnen deze prachtige raamvertelling geeft Roar momenten uit zijn leven prijs. Roar vertolkt eveneens Vejmands leven: haar ontwortelde jeugd en overleving in een woongroep. Een treffend tijdsbeeld in een spannend boek. Via Roar is toch weer een vrouw hoofdpersoon van Helle Helles boek. Verberg tekst