De veertienjarige Vlaams-Turkse Hatice wordt op de avond van Valentijn door een onbekende Antwerpenaar neergestoken omdat ze weigert hem te kussen. Ze overleeft de aanslag, maar blijft de gevolgen dragen. Het mes van de dader raakte een halsslagader, en dat levert haar een lui oog, hoofdpijn en blijvende spierpijn op. Door de lelijke wonde in haar hals voelt Hatice zich nog meer verminkt. Maar erger nog zijn de mentale gevolgen. Hatice durft bijna niet meer naar buiten, en zeker niet alleen. Bij verschillende line-ups in het politiebureau kan ze de dader maar niet identificeren, terwijl ze op straat in iedere roodharige jongen met dikke lippen en sproeten haar aanvaller ziet.
Het onopgesmukte verslag in de tegenwoordige tijd, gebracht door een spontane ik-verteller, legt het groeiende gevoel van onveiligheid haarfijn bloot. De verminking en de wurgende angst snoeren Hatice ook bijna letterlijk de keel. Ze kan nog nauwelijks eten. Of anorexia dreigt, blijft een onuitgewerkte, open vraag.
Naast de angst zijn er ook reacties op facebook en in de buurt: heeft Hatice dit niet zelf uitgelokt? Overdrijft ze niet? Hatices wankelend zelfvertrouwen en zelfbeeld resulteren in zelfmoordgedachten. Door de aanslepende situatie en haar trage mentale herstel groeit het ongeduld van haar familie. Hatice zelf laat zich niet kennen en de ruzies met haar zus exploderen. Haar ouders kijken machteloos toe. Toch blijft het beeld van het Turkse gezin, met verdraagzame en ruimdenkende ouders, positief. Hatice verbergt ook niet dat ze moslima is. Het vertrouwen in Allah is vaak groter dan het vertrouwen in een onbekende psycholoog.
Op school vindt ze gehoor en steun bij leraars en de directie. Bovendien is de stimulerende houding van Hatices klasgenoten en vrienden hartverwarmend. De toenemende confrontatie met haar beperkingen dwingt haar tenslotte om hulp te aanvaarden, een eerste aarzelende stap naar herstel. 
De focus ligt steeds op Hatices gevoelens en haar moeizame herstelproces. Guy Didelez en Hatice Ava vertelden dit waargebeurde verhaal zonder valse sentimentaliteit of sensatiezucht. De realistische benadering zorgt voor maximale inleving en geloofwaardigheid. Een aangrijpende aanklacht tegen elke vorm van zinloos geweld. [Jet Marchau] Verberg tekst

Hatice Ava (14, ik-figuur) wordt, terwijl ze een boodschap doet voor haar moeder, door een onbekende jongen met een mes in haar hals gestoken. Ze raakt levensgevaarlijk gewond. Ze geneest van haar verwondingen, maar heeft grote moeite om weer deel uit te gaan maken van het gewone, dagelijkse leven. De grote meerwaarde van dit verhaal is, dat het gebaseerd is op een werkelijke gebeurtenis. Het is bijzonder om van binnenuit mee te kunnen leven met een meisje dat slachtoffer geworden is van zinloos geweld. Niet alleen de zoektocht naar de dader, en wat daar allemaal bij komt kijken, is interessant. Nog indrukwekkender is het inkijkje in het innerlijk van Hatice. Haar angst om weer alleen de straat op te gaan, haar onzekerheid over de littekens, de gedachte aan zelfmoord waar ze mee rondloopt, haar gevoel niet begrepen te worden. De auteur is er, samen met Hatice, in geslaagd om deze gevoelens te laten binnenkomen bij de lezer. Verschenen onder het Young Adult-label ‘Edge - lezen tot op het randje’. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Dit waargebeurde verhaal vertelt hoe Hatice, een Turks meisje, op Valentijnsdag in de hals werd gestoken omdat ze een toevallige passant niet wou kussen. Ze wordt levensgevaarlijk verwond, geneest, maar heeft een hele weg af te leggen alvorens weer gewoon de straat op te kunnen zonder angsten uit te staan. Een boeiend geschreven verhaal dat tot stand kwam met samenwerking van het slachtoffer. De auteur vertelt chronologisch wat er precies die zondagavond gebeurde en hoe het leven en de wereld van Hatice helemaal kantelde. Het langzame proces van genezing en het leren leven met littekens, aan de buitenkant maar ook van binnen. Het wordt een moeilijke weg voor het jonge meisje, temeer omdat de dader lang op vrije voeten blijft lopen.

De auteur is niet aan zijn proefstuk toe, verschillende publicaties met gevoelige thema's staan op zijn naam. Het boek leest gemakkelijk maar blijft een beetje hangen in herhalingen. Ook de personages missen een beetje kleur en context. De beschrijving van de familie van het meisje is een beetje te oppervlakkig en daardoor mist het verhaal wat kracht. Het is altijd meegenomen als de zeden en gebruiken van andere culturen belicht worden, zo worden vooroordelen weggewerkt. In elk geval is het een vlot leesbaar boek met een actuele plot.

Verberg tekst