De veertienjarige Vlaams-Turkse Hatice wordt op de avond van Valentijn door een onbekende Antwerpenaar neergestoken omdat ze weigert hem te kussen. Ze overleeft de aanslag, maar blijft de gevolgen dragen. Het mes van de dader raakte een halsslagader, en dat levert haar een lui oog, hoofdpijn en blijvende spierpijn op. Door de lelijke wonde in haar hals voelt Hatice zich nog meer verminkt. Maar erger nog zijn de mentale gevolgen. Hatice durft bijna niet meer naar buiten, en zeker niet alleen. Bij verschillende line-ups in het politiebureau kan ze de dader maar niet identificeren, terwijl ze op straat in iedere roodharige jongen met dikke lippen en sproeten haar aanvaller ziet.
Het onopgesmukte verslag in de tegenwoordige tijd, gebracht door een spontane ik-verteller, legt het groeiende gevoel van onveiligheid haarfijn bloot. De verminking en de wurgende angst snoeren Hatice ook bijna letterlijk de keel. Ze kan nog nauwelijks eten. Of anorexia dreigt, blijft een onuitgewerkte, ope…
Lees verder
De veertienjarige Vlaams-Turkse Hatice wordt op de avond van Valentijn door een onbekende Antwerpenaar neergestoken omdat ze weigert hem te kussen. Ze overleeft de aanslag, maar blijft de gevolgen dragen. Het mes van de dader raakte een halsslagader, en dat levert haar een lui oog, hoofdpijn en blijvende spierpijn op. Door de lelijke wonde in haar hals voelt Hatice zich nog meer verminkt. Maar erger nog zijn de mentale gevolgen. Hatice durft bijna niet meer naar buiten, en zeker niet alleen. Bij verschillende line-ups in het politiebureau kan ze de dader maar niet identificeren, terwijl ze op straat in iedere roodharige jongen met dikke lippen en sproeten haar aanvaller ziet.
Het onopgesmukte verslag in de tegenwoordige tijd, gebracht door een spontane ik-verteller, legt het groeiende gevoel van onveiligheid haarfijn bloot. De verminking en de wurgende angst snoeren Hatice ook bijna letterlijk de keel. Ze kan nog nauwelijks eten. Of anorexia dreigt, blijft een onuitgewerkte, open vraag.
Naast de angst zijn er ook reacties op facebook en in de buurt: heeft Hatice dit niet zelf uitgelokt? Overdrijft ze niet? Hatices wankelend zelfvertrouwen en zelfbeeld resulteren in zelfmoordgedachten. Door de aanslepende situatie en haar trage mentale herstel groeit het ongeduld van haar familie. Hatice zelf laat zich niet kennen en de ruzies met haar zus exploderen. Haar ouders kijken machteloos toe. Toch blijft het beeld van het Turkse gezin, met verdraagzame en ruimdenkende ouders, positief. Hatice verbergt ook niet dat ze moslima is. Het vertrouwen in Allah is vaak groter dan het vertrouwen in een onbekende psycholoog.
Op school vindt ze gehoor en steun bij leraars en de directie. Bovendien is de stimulerende houding van Hatices klasgenoten en vrienden hartverwarmend. De toenemende confrontatie met haar beperkingen dwingt haar tenslotte om hulp te aanvaarden, een eerste aarzelende stap naar herstel.
De focus ligt steeds op Hatices gevoelens en haar moeizame herstelproces. Guy Didelez en Hatice Ava vertelden dit waargebeurde verhaal zonder valse sentimentaliteit of sensatiezucht. De realistische benadering zorgt voor maximale inleving en geloofwaardigheid. Een aangrijpende aanklacht tegen elke vorm van zinloos geweld. [Jet Marchau]
Verberg tekst