Bo is niet verliefd is na Bo is niet bang en Bo kan alles het derde boek in de reeks rond het vrolijke varkentje Bo. Net zoals in de vorige prentenboeken staat ook één emotie centraal: verliefd zijn. En net zoals in de eerder titels doet Bo heel erg zijn best te bewijzen dat hij die emotie niét voelt, maar door dat te doen overtuigt hij de lezers natuurlijk van het tegendeel. Bo vaart met zijn bootje op het meer in het park, wanneer hij plots Fee ziet. Hij doet heel erg zijn best om haar te negeren, want hij is niet verliefd op haar. Fee doet op haar beurt dan weer heel erg haar best om Bo's aandacht te trekken, zo hard dat ze in het water dondert. Bo draait zich geschrokken om en vaart meteen naar haar toe om haar in zijn bootje te helpen. Maar ook nu denkt Bo overtuigd: 'ik ben niet verliefd. Echt niet. Nu niet en morgen niet. Nooit niet.' En zo komt het stoere varkentje keer op keer zonder dat hij het zelf wil heel erg dicht bij Fee in de buurt (omdat ze moeten schuilen voor de regen, omdat ze voor een stier moeten vluchten over een smal bruggetje...). En keer op keer voelt Bo een kleine kriebel in zijn buik. Maar hij is niet verliefd, nog in geen honderd jaar! Of misschien een heel klein beetje. 'Zou dat kwaad kunnen?', vraagt hij zich af.
Geert De Kockere en Tineke Van Hemeldonck ontwierpen het varken Bo vermoedelijk om te gebruiken in het onderwijs. Er is een klaspop van het figuurtje beschikbaar, er zijn vertelplaten, en het duo gaat ook rond op scholen om voor te lezen uit de prentenboeken en om het met kinderen hebben over grote en kleine emoties. Het varkentje zal voor kleuters zeker herkenbaar zijn. In een eenvoudige taal beschrijft De Kockere hoe het varkentje zich heel erg stoer voordoet, maar eigenlijk een peperkoeken hartje heeft en kwetsbaar is. Het feit dat Bo niet meteen voor zijn gevoelens uitkomt, is misschien nogal cliché (en dwingt hem in het rollenpatroon van de 'stoere jongen'), maar zorgt wel voor humor en een luchtige toon. En dat opent dan weer mogelijkheden om met kinderen verder te praten over emoties. De kwetsbaarheid van het varkentje komt overigens mooi tot uiting in de dunne lijn van Van Hemeldoncks tekenstijl en de transparantie van de illustraties. Die transparante stijl maakt het varkentje Bo ook een beetje poëtisch. Bij het prentenboek hoort een app, maar die betekent geen meerwaarde voor dit verhaal. [Tine Poesen] Verberg tekst

Derde deel over het varkentje Bo, dat stoer doet maar innerlijk van 'koekenbrood' is (een enkele Vlaamse term komt dus voor). Net als ‘Bo is nooit bang’ en ‘Bo kan alles’* heeft dit kunstzinnige prentenboek paginagrote kleurrijke waterverfillustraties met ‘nonchalant’ ingetekende figuren. Het verhaal volgt een vast stramien, wat een komisch effect geeft: er wordt een situatie geschetst en vervolgens begint de volgende bladzijde steeds met een schijnbaar toevallige gebeurtenis: 'En net dan, ja net dan… '. In dit deel helpt het varkentje zijn soortgenote Fee, speelt met haar en raakt haar zelfs aan, maar prent zichzelf in dat de positieve dingen die hij voelt in ieder geval geen verliefdheid zijn. Aan het einde twijfelt hij en vraagt zich af of verliefdheid kwaad kan. Dit originele verhaal, dat behalve over verliefdheid ook over verlegenheid en bescheidenheid gaat, is overduidelijk geschikt bij een project over emoties en sociale vaardigheden maar zal ook los daarvan gewaardeerd worden door kleuters en hun begeleiders. Er zijn ook allerlei accessoires van Bo, zoals poppen en een kamishibai-uitvoering waarmee de makers langs scholen gaan. Ook zijn er beeldende activiteiten, een Facebookpagina en app (alleen voor Apple) beschikbaar, zie www.varkentjebo.com. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst