De perenboom op het landgoed van een baron wordt honderd jaar. Hij voelt zich oud en moe. Zo verdraagt hij het gekwetter van de jonge merels niet meer. Wel luistert hij graag naar de oude baron die met hem praat en voert hij gesprekken met de oudere merels en de vossen uit het bos. Op zijn verjaardag verrassen de merels hem met een kleurrijke wolk vlinders die als bloesems op hem neer strijken. Nog een laatste keer voelt hij de sappen van de lente en de kriebels in zijn botten en nog eenmaal schenkt hij volop peren, voor hij knakt. Er staat echter al een jong boompje klaar.

Er steekt niet echt veel verhaal in deze uitgave, centraal staat de boom die meeleeft met de seizoenen. Het verhaal komt traag op gang en loopt erg snel af, alsof de auteur er zelf genoeg van had. Het ritme wordt verder vertraagd door de vele adjectieven, de houterige dialogen en de 'makke' taal. Hierdoor blijft zelfs een spannende passage als die met de jongen die door het ijs zakt flauw. Het volgende citaat illustreert de stroeve stijl: "De kinderen trokken hun jassen uit. Hun moeder sloeg een arm om hen heen en sprak plechtig: 'Er is een wonder geschied. De bomen hebben zich versierd voor het lentefeest en wij mogen het aanschouwen'." Af en toe krijgt de lezer een les mee. Zo leren de jonge boompjes snel hun ontevredenheid te bedwingen en leert de perenboom zijn knoppen een lesje als ze een van de 'besjes' pesten. De illustraties zijn even braaf en kleurloos als de tekst. [Jan Van Coillie] Verberg tekst

Een honderdjarige perenboom vertelt over zijn verknochtheid aan zijn tuin en over de generaties mensen uit het huis. Een jaar lang beleeft de oude boom de seizoenen met de winter, bloeiperiode, vogelnesten, peren, en tenslotte zijn naderende einde. De bewoners van het huis komen incidenteel en oppervlakkig voor in gebeurtenisjes en herinneringen als om de geschiedenis van de perenboom reliëf te geven. De personificatie gaat wel erg ver: behalve de perenboom en dieren (sommige met eigennaam) hebben ook de onderdelen van de boom zoals bloesem/beginnende peren een eigen stem. De stijl is ouderwets en plechtig: “als je die sappen royaal laat stromen, zorg je goed voor je knoppen” (31). Stijlbloempjes, b.v. “het doet niet zeer”. Een braaf, maar weinig meeslepend fantasieverhaal in korte hoofdstukjes met zwartgrijze tekeningen. Vanaf ca. 9 jaar.