De Ierse auteur Eoin Colfer maakte naam met de trilogie over de antiheld Artemis Fowl. De nieuwe reeks over Willem en zijn pesterige broer Martin is veel minder ambitieus en verrassend, al vind je er wel wat van de humor in terug. Aan het woord is de 9-jarige Willem. Hoewel hij zich telkens weer door zijn oudere broer in de luren laat leggen, is hij toch niet op zijn mondje gevallen. Zijn vlotte, springerige stijl sleept je meteen mee. Naast Martin heeft hij nog drie kleine broertjes en die zijn "uitgevonden om te kunnen jammeren". Bovendien maken ze schaamteloos misbruik van hun klein-zijn om hun moeder aan hun kant te krijgen. "Donnie, Bert en HP zouden me te lijf kunnen gaan met een bijl en hun enige straf zou een standje zijn en tien minuten geen tv kijken." Deze overdrijving is typisch voor Willem.
Al even typisch voor dit soort verhalen is de tegenstelling tussen kinderen en volwassenen: "Dat is het probleem met grote mensen: ze zien alleen de buitenkant. Maar kinderen kennen de waarheid." Zo weet elk kind dat mevrouw Kan, de bibliothecaresse, geen lieve mevrouw is, maar een geniepig kreng dat ongehoorzame kinderen bestookt met een aardappelkanon. Mevrouw Kanon, zoals de kinderen haar noemen, is erg beeldrijk beschreven; zo heeft ze tanden die eruitzien "als een rij ijspegels". Meteen haast Willem zich om de lezer gerust te stellen: wellicht is er bij jou wel een leuke bieb, maar bij ons is het er doodernstig en levensgevaarlijk. En net daar moeten Martin en hij elke dag van de vakantie naartoe.
Maar dan gebeurt het wonder: Willem en Martin geraken in de ban van een spannend boek "vol avontuur, toverkunst, oorlog en slimme plannen." Dat ze meteen verkocht zijn, lijkt door wat voorafgaat nogal onwaarschijnlijk, maar dat kan het leesplezier niet drukken. "Het werden fantastische weken. We hadden de tijd van ons leven. Met elk volgend boek ging een nieuwe wereld open." Op een maandag zijn alle boeken uit en beraamt Martin een nieuw plan. De uitkomst is echter helemaal anders dan verwacht en zet alles op zijn kop, behalve het genot van het lezen.
Eveneens een genot zijn de illustraties van Tony Ross. In zijn bekende karikaturale stijl speelt hij met rond en spits, wat het sterkst opvalt bij de rondborstige mevrouw Kan met haar messcherpe neus. Met enkele trekken kan Ross zowel humor als spanning oproepen.
Paniek in de bieb is een luchtig en licht verteerbaar pleidooi voor boeken. En wie weet klopt het wel wat de 'Sunday Telegraph' schreef: "Dit boek overtuigt gegarandeerd de grootste boekenhater." [Jan Van Coillie] Verberg tekst

Als de zomervakantie aanbreekt, moeten Willem en zijn een jaar oudere broer Martin van hun moeder iets nuttigs gaan doen. Moeder komt op het briljante idee om de beide broers elke dag naar de bibliotheek te sturen. Dat idee slaat in als een bom, want in de bibliotheek regeert mevrouw Kan (bijnaam het Kanon; het gerucht gaat dat mevrouw Kan met een aardappelgeweer schiet) met harde hand. Na enkele mislukte vluchtpogingen raken beiden verslingerd aan het lezen van boeken en blijkt de bibliothecaresse helemaal geen monster te zijn. Grappig vanuit Willem in de ik-vorm geschreven verhaal. De tekst is in een groot lettertype en met een ruime interlinie gedrukt hetgeen een overzichtelijke bladspiegel oplevert. De cartoonachtige tekeningen met grijstinten ingekleurd zijn rijkelijk aanwezig en ze zijn meer dan een visuele ondersteuning van de tekst. De oorspronkelijke titel 'The legend of Spud Murphy' dekt meer de lading dan de Nederlandse vertaling. Meer avonturen van Willem en Martin zijn te lezen in het gelijktijdig verschenen 'De tanden van Kapitein Kraai'*. De auteur is bekend van de Artemis Fowlreeks. Onbekommerd leesplezier voor kinderen vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst