De titel van deze teksten over filosofie en literatuur verwijst naar het centrale idee in Palmens denken, dat door veel schrijvers, filosofen en wetenschappers wordt gedeeld: dat mensen in een door anderen, door samenleving, jeugdervaringen, religie of ideologie ingegeven fictie of verhaal leven. Echte literatuur is een rebellie tegen de opgelegde verhalen, tegen verhullende woorden, tegen clichés, tegen stijlen die afgedaan hebben om ons anders te leren zien. Zonder verzet daartegen blijft de mens geprogrammeerd door zijn biologie en verleden, afhankelijk. Palmen zal nooit een kruistocht tegen de massacultuur aanvoeren, maar schrijven kan volgens haar alleen maar literatuur zijn als de schrijver iets nieuws toevoegt aan de canon. De essays gaan ook in op de ficties waarin moordenaars als die van Pim Fortuyn leven, populisme en populaire cultuur, Plato's fictie over Socrates en liefdes. Want behalve hardnekkig nee zeggen, kan Palmen ook het jawoord spreken. Bij haar geen geniale aforismen maar briljante herhaling van grondgedachten en argumenten met steeds andere beelden en termen. Deels eerder verschenen essays, artikelen en lezingen, over Palmens grondgedachten. Toegankelijk geschreven, ook dankzij de stijl van tijd nemen om de dingen te herhalen. Verberg tekst