Vaker dan vroeger verwerken steeds meer hedendaagse prentenboekauteurs opvoedkundige thema's in een luchtig, in de eerste plaats grappig verhaal. Zo'n prentenboek is ook Prinses Prutje zoekt een ridder. De titel vat de eenvoudige verhaallijn samen. Prinses Prutje verveelt zich samen met de draak dood in haar toren, omdat ze moet wachten op een ridder die haar bevrijdt. Om er wat vaart achter te zetten, gooit het ondernemende prinsesje papieren vliegtuigjes uit het raam met als boodschap: "Prinses zoekt ridder om draak te verslaan. Graag snel komen, want ik wil buiten spelen". Drie ridders komen, maar alle drie worden ze om een andere reden onverbiddelijk afgekeurd door de hofdame van de prinses: de Gele Ridder omdat hij zijn tanden niet poetst, de Holle Ridder omdat hij zijn boterhammen niet opeet en de Ridder Die Nooit Slapen Wou omdat hij overal in slaap valt. Het vierde briefje wordt gevonden door de kleine Johannes. Dit jongetje is geen ridder, maar hij poetst wel altijd netjes zijn tanden, eet zijn boterhammen zoals het hoort en gaat op tijd slapen. Het kost Johannes dan ook weinig moeite de draak te verslaan, zodat hij samen met Prutje op zijn rode fietsje het sprookje kan uitrijden.

Prinses Prutje zoekt een ridder is een heerlijk luchtige, niet-pretentieuze parodie op een sprookje. De auteur doorbreekt de conventies van het sprookje door ze op metaniveau breed uit te smeren: "Prinses Prutje verveelde zich rot. Ze woonde in een sprookje, samen met haar hofdame, die eigenlijk een poedel was. Ze zat in haar torenkamer en ze kon er niet uit. Want beneden, voor de poort, zat een draak. Dat hoorde zo, in een sprookje. Dat wist de draak, en daarom zwaaide hij af en toe dreigend met zijn staart en liet hij een brul horen en spuwde er wat vuur bij." Door het thema 'dagelijkse opvoeding' binnen deze parodie vorm te geven en de boodschap haast grotesk uit te werken, ontsnapt Perrée op elk ogenblik aan een al te opdringerige moraal. Het openlijke geparodieer zal door kleine kinderen wel niet altijd even goed begrepen worden maar voor het lees- en luisterplezier is het geen must om elke verhaallaag te begrijpen. De personages zijn zo grappig uitgewerkt dat zelfs de jongste kinderen aan het verhaal gekluisterd zullen zijn. Vooral de dialogen tussen het prinsesje en de draak hebben een heerlijke dynamiek en vele kleuters zullen zich aangesproken voelen door het mondige, eigenwijze prinsesje.

Door de combinatie van felle kleuren, bonte motieven, vele details met een wat chaotische compositie zijn de paginagrote illustraties erg druk. Maar verhaal en tekeningen sporen goed. Alleen de illustratie op de voorpagina is ongelukkig gekozen. De keuze voor een ietwat brave, eenvoudige afbeelding van het prinsesje in haar toren tegen een snoepjesroze achtergrond doet Linda de Haans werk binnenin onrecht aan en zal enkel meisjes bekoren. Dat is jammer, want het verhaal is fris en grappig genoeg om een welkom steuntje te zijn in de dagelijkse opvoeding van prinsesjes én prinsjes. [Marit Trioen] Verberg tekst

Prinses Prutje verveelt zich rot in haar torenkamer. Omdat ze in een sprookje woont, zijn er een hofdame en een draak en alle andere ingrediënten die bij een sprookje horen. In de geest van dit sprookje zoekt prinses Prutje per briefje een ridder om haar te bevrijden. Na drie waardeloze ridders is het de beurt aan Johannes, geen ridder, met slechts een rood fietsje en een mandje appels. Johannes, sterk (altijd zijn boterham opgegeten), uitgerust (netjes slapen) en met gepoetste tanden, bekogelt de draak met appels, redt prinses Prutje en fietst met haar het sprookje uit. Hoe het de drie waardeloze ridders verder vergaat, is een ander verhaal. Grappige parodie op een sprookje, in vlotte taal geschreven. Er is vrij veel tekst in een goed samenspel met de meestal paginagrote bonte, collageachtige snelle illustraties. Het ruime formaat boek is mooi verzorgd, prachtige schutbladen en stevige kwaliteit papier. Aantrekkelijke en humoristische prentvertelling, waarbij de voorlezer de parodie en de opvoedkundige hints moet benadrukken. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Prinses Prutje zit opgesloten in het kasteel en mag enkel buiten spelen nadat ze door een ridder bevrijd wordt. Daarvoor moet hij eerst een draak verslaan. Prutje verstuurt brieven naar alle ridders in het land, maar niemand voldoet aan haar strenge voorwaarden, tot ... Het verhaal is bedoeld als ondersteuning bij de dagelijkse opvoeding van kleine ridders en prinsesjes, zegt de achterflap. Prinses Prutje stelt immers dezelfde voorwaarden aan haar koene ridders als ouders aan brave kinderen zoals tandenpoetsen, je boterham helemaal opeten en op tijd gaan slapen. Niet te verwonderen dus dat het verhaal melig, geforceerd en langdradig overkomt. De uitgebreide tekst is weinig opwindend. De kleurrijke illustraties kunnen het geheel niet redden.