Nadat hij Nora’s leven heeft gered, heeft de gevallen engel Patch zijn vleugels teruggekregen. Hij wordt aangesteld als Nora’s beschermengel, maar wordt angstvallig in het oog gehouden door de aartsengelen, die een volgende misstap genadeloos zouden afstraffen. Zijn ultieme wens om mens te worden, heeft Patch opgegeven om ervoor te zorgen dat zijn geliefde altijd veilig is. Ondertussen is hun relatie opengebloeid en lijkt het leven hen toe te lachen. Dan blijkt echter dat de aartsengelen niet zo opgezet zijn met de band tussen Nora en Patch en dat deze Patch een rechtstreeks ticket naar de hel zou kunnen bezorgen. Niet veel later krijgen Patch en Nora erge ruzie, gebaseerd op haar vermoeden dat de liefde van haar leven niet hetzelfde voor haar voelt. Dit misverstand wordt onophoudelijk gevoed door Nora’s wantrouwen: Patch brengt namelijk plots veel tijd door met Marcie, haar eeuwige rivale. Hoewel Patch haar herhaaldelijk op het hart drukt dat ze er niets achter moet zoeken, sluit Nora zich toch van hem af. Wanneer ze dan ook nog te weten komt dat haar vader vermoord is door iemand die zichzelf ‘de Zwarte Hand’ noemt en Rixon laat vallen dat Patch vroeger luisterde naar deze naam, wil ze al helemaal niets meer met hem te maken hebben. De engel probeert haar een verklaring te geven, maar ze negeert hem en gaat zelf op onderzoek uit.
Dwalen verliest veel van zijn spanning doordat Nora’s gevoelens te nadrukkelijk op de voorgrond komen. Door de overmatige analyse van haar gevoelens, vervalt de roman in overdreven sentimentaliteit en wordt er te weinig aandacht besteed aan de plot. Deze reeks was zeker ook gebaat bij een gedetailleerdere uitwerking van de fantasiewereld. Doordat deze elementen te weinig ontwikkeld zijn en alleen vluchtig wordt aangehaald wat strikt noodzakelijk is voor het verhaal, zijn veel plotontwikkelingen moeilijk te volgen en blijven de beweegredenen van de personages vaak onduidelijk.
Daar komt nog bij dat de analyse van Nora’s gevoelens er niet voor zorgt dat zij meerdimensionaal wordt. Er is dan ook niet zozeer sprake van een herkenbaar personage, als wel van een stereotiep karakter.
Verder blijven de plotwendingen vrij voorspelbaar: net als in Drift blijkt diegene die het minst opvallend aanwezig is, uiteindelijk de booswicht te zijn. Al deze elementen zorgen ervoor dat de roman geen enorme indruk achterlaat. [Ilse Moens] Verberg tekst

Nora (ca. 16, ik-figuur) is hevig verliefd op Patch, haar beschermengel en redder uit benarde situaties. Toch zijn er aanwijzingen dat Patch meer weet van de moord op Nora’s vader. Ze weet niet meer wie ze vertrouwen kan. De proloog registreert de moord vanuit de vader, aan het einde herbeleefd door Nora. 25 hoofdstukken met niet aflatende spanning borduren voort op het eerste deel, 'Drift'*. Het resultaat is een verwarrende kluwen gevallen engelen en beschermengelen, 'Nephilim', Zwarte Hand, en veelvuldig binnendringen in andermans gedachten (cursief gedrukt). Amerikaanse setting: 16-jarigen met auto, junkfood. Kleine inconsequenties, soms een stijve vertaling, zoals 'voor de dag ermee' in plaats van 'kom op', en een veelgebruikt germanisme 'gelijk' (moet zijn 'meteen'). Eerder verschenen onder de titel 'Dwalen'**. Een adembenemend, suggestief ik-verhaal, ongeschikt vlak voor het slapengaan! Vanaf ca. 15 jaar.

Dit boek is het vervolg op 'Drift', het debuut Van Becca Fitzpatrick en in de VS een bestseller.
In het eerste boek maakten we kennis met Nora Grey en haar grote liefde Patch en bleef er een moord onopgehelderd. In het tweede boek is helemaal niet meer duidelijk of Patch wel haar grote liefde is. Aangezien Patch een Nephilum is - d.w.z. een gevallen engel - moet hij iemand het leven redden om erkend te worden als een volwaardig  sterveling. Maar in het begin van het verhaal wordt de vader van Nora vermoord en ze vermoedt dat Patch iets met de moord te maken heeft. Een grote vertwijfeling maakt zich van Nora meester. Ze wordt tegelijk aangetrokken en afgestoten door Patch. Soms hoort ze stemmen in haar hoofd die haar helemaal in de war brengen. Ze is ook stikjaloers op Marcie, haar eeuwige rivaal in zowat alles wat belangrijk is in haar leven. Vee, haar beste vriendin, is ondertussen verliefd geworden op Rixon, een goede vriend van Patch en ook een gevallen engel. Vee heeft niet altijd de tijd om de problemen van haar hartsvriendin te delen. Uiteindelijk eindigt het boek met een vraag die laat vermoeden dat Nora misschien wel iets met die moord(en) te maken heeft ... maar wat?
Net als het eerste boek, begint dit ook wervelend en spannend, maar jammer genoeg wordt die spanningsboog niet aangehouden. Middenin zakt het verhaal in elkaar als een pudding om tegen het einde weer een beetje op te leven. Ook zijn de personages maar dunnetjes getekend. Ze blijven steken in zeer puberale en oppervlakkige gedragingen. Vooral de hoofdfiguur Nora heeft er sterk onder te lijden. Haar jaloersheid is zeer kinderachtig en steekt bij de minste aanleiding de kop op. Daardoor krijg je vaak het gevoel dat het verhaal zeurderig begint te klinken. Haar relatie met Marcie, die plots haar halfzuster blijkt te zijn, getuigt van weinig volwassenheid. Je leert de personages ook niet echt kennen. Hun motieven zijn soms zeer ingewikkeld en als lezer weet je niet altijd wat er op het spel staat. Deze reeks lijkt wel een gemiste kans.
Verberg tekst