De auteurs van dit boek zijn rasvertellers, dat bewezen ze al in Spiegelschrift (Manteau, 2001). Geëngageerde rasvertellers, op papier en op de scène. Wat er uit hun pennen vloeit is even vlot als scherp, even realistisch als puur. Ze misbruiken de werkelijkheid niet door ze fictief te herkauwen, maar vertrekken vanuit de werkelijkheid om een roman te schrijven die qua dynamiek en herkenbaarheid kan wedijveren met de betere televisiereeks of kortfilm. Maar hun woorden genereren een scherpe beeldenfilm die anders en indringender is. In Stille zaterdag wordt er een slim spel gespeeld tussen de gedachten, de daden en de woorden van de personages. Tussen inzoomen en uitfaden, tussen close-up en long shot.
De bom barst ten huize Kempeneers wanneer de jongste zoon, de 18-jarige Dieter, bekent dat hij een (piep)jonge vader zal worden. Zijn vriendin Lotte is zwanger en ze willen hun kind samen op de wereld zetten en grootbrengen. Vader Hugo ziet zijn gedegen imago en zijn…
Lees verder
De auteurs van dit boek zijn rasvertellers, dat bewezen ze al in Spiegelschrift (Manteau, 2001). Geëngageerde rasvertellers, op papier en op de scène. Wat er uit hun pennen vloeit is even vlot als scherp, even realistisch als puur. Ze misbruiken de werkelijkheid niet door ze fictief te herkauwen, maar vertrekken vanuit de werkelijkheid om een roman te schrijven die qua dynamiek en herkenbaarheid kan wedijveren met de betere televisiereeks of kortfilm. Maar hun woorden genereren een scherpe beeldenfilm die anders en indringender is. In Stille zaterdag wordt er een slim spel gespeeld tussen de gedachten, de daden en de woorden van de personages. Tussen inzoomen en uitfaden, tussen close-up en long shot.
De bom barst ten huize Kempeneers wanneer de jongste zoon, de 18-jarige Dieter, bekent dat hij een (piep)jonge vader zal worden. Zijn vriendin Lotte is zwanger en ze willen hun kind samen op de wereld zetten en grootbrengen. Vader Hugo ziet zijn gedegen imago en zijn belangrijke positie binnen de gemeentepolitiek meteen gekelderd, broer Hans ziet zijn nakende huwelijk in duigen vallen en moeder Veerle vraagt zich af wat de mensen zullen zeggen. Langzaam maar zeker brokkelt de deftige façade van de familie Kempeneers af en borrelt het geheim van de ouders op. Ondertussen vinden de broers elkaar en ze begraven hun jarenlange rivaliteit. Uiteindelijk wordt op Stille Zaterdag na veel whiskey's, sigaretten, biertjes, tranen, crisissen, harde woorden... een vredespact gesloten. Fragieler maar opener en sterker dan het vorige schijnpact.
Stille zaterdag is een indringend, vlot leesbaar en zonder franjes maar warm geschreven verhaal. Dat de auteurs -- in het bijzonder Wim Geysen -- ook op de planken kunnen schitteren, verklaart het razende ritme van de roman én de leeservaring die aandoet als het volgen van een verbale tennismatch op topniveau. Aantrekkelijk leesvoer voor volwassen jongeren en jonge volwassenen over leven op het scherp van de snee. Open, vol genot en kwetsbaar. [Els Van Steenberghe]
Verberg tekst