Zackarina is een klein meisje dat met haar papa en mama in een huisje vlak bij de zee woont. Ze heeft geen broertjes en zusjes, en wanneer mama en papa het weer eens een keertje te druk hebben, ontmoet Zackarina op het strand een heel bijzonder wezen: de Zandwolf. De Zandwolf is al overal geweest, kent het antwoord op alle vragen en is al heel oud. Zackarina kan altijd op hem rekenen, wanneer ze naar het strand komt om te spelen of om na te denken. Met de Zandwolf kan je zandkastelen bouwen, het strand mooier maken of heerlijk door het zand spartelen en stuiteren. Maar Zackarina kan met de Zandwolf ook heel filosofische gesprekjes voeren, zoals "waar was ik voor ik werd wie ik ben?" of "hoe was het toen de oma van oma een klein meisje was? " of "hoe kan het heelal oneindig zijn als alles een einde heeft?". En telkens komt Zackarina met een mooie verklaring naar huis gehuppeld en doet haar ouders versteld staan.

Realiteit en fantasie worden bewust niet van elkaar gescheiden. Zo verdwijnt de Zandwolf telkens toevallig wanneer Zackarina's ouders in de buurt komen. Maar er wordt wel verteld wat de Zandwolf nog allemaal doet op het strand als Zackarina al lang terug naar haar huisje is gegaan. Zackarina doet met haar fantasievriendje wat andere kinderen met hun vriendjes, poppen of "onzichtbare" vriendjes doen zoals op theevisite gaan en zandkoekjes bakken of een zelfverzonnen taal spreken. Leeft de idee van "fantasievriendjes" vooral in het Noorden, of is het toeval dat ook Astrid Lindgren dit thema in verschillende van haar verhalen gebruikte? Haar Karlsson van het dak is misschien nog wel het bekendste voorbeeld hiervan.

We volgen Zackarina en haar Zandwolf een zomer lang in 15 korte, vrolijke en bedachtzame verhaaltjes. Zackarina leeft in een mooie, haast paradijselijke wereld, met veel ruimte om te spelen, ver weg van lawaai én gevaar. Wanneer de Zandwolf haar in het allerlaatste verhaal de angst voor het donker wegneemt heet het: "als je van het donker durft te houden, dan houdt het donker ook van jou". Waarna Zackarina zonder gevaar door het donker helemaal alleen naar haar huisje teruggaat...

In Zweden werd De Zandwolf onderscheiden met een belangrijke prijs en verscheen in 2004 het vierde boek rond Zackarina en de Zandwolf. In Zweden worden ze ook gepromoot als voorleesboeken voor kinderen vanaf zo'n 5 jaar. De Eenhoorn presenteert deze uitgave in de eerste plaats als leesboek voor een publiek tussen 8 en 12 jaar. Zackarina lijkt mij een jaar of zes, en ik kan me voorstellen dat jonge kinderen ervan genieten wanneer deze speelse én tegelijk diepgaande verhaaltjes aan hen worden voorgelezen. [Karin Van Camp] Verberg tekst

Zackarina woont met haar ouders in een eenzaam huisje vlakbij het strand. Omdat haar ouders vaak geen tijd voor haar hebben en vrienden niet aanwezig zijn, zoekt zij haar toevlucht bij de zandwolf. Dit door haar zelf opgegraven/verzonnen dier van zand luistert naar al haar moeilijke vragen. Ze spreken over zaken als hoe moet ik me de oneindigheid van het heelal voorstellen. Zacharina is eigenwijs en filosofisch, vrolijk maar bokkig als haar ouders niet goed naar haar luisteren. Elk hoofdstuk is een afgerond geheel. Herkenbare situaties op een voor een jong kind vrij omslachtige manier beschreven. Dit maakt het op zich wel interessante gegeven als verhaal minder direct en voor ongeduldige kinderen wat taai. Grappige zwartwitillustraties. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar; zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.

Zackarina woont samen met haar mama en papa in een huisje bij de zee. Al spelend in het zand graaft ze op een dag een diepe kuil. In die kuil zit een zeldzame Zandwolf. Haar aanvankelijke verbazing maakt snel plaats voor verwondering, want de Zandwolf is geel, wild, wijs en altijd vrolijk. Al snel wordt hij Zackarina’s favoriete speelkameraad.Samen buigen ze zich over belangrijke vragen, zoals wiebelende benen, zonne- en maneschijn, blauwe plekken, geheimtaal en het heelal. Het verhaal is opgebouwd uit korte hoofdstukken, die ook ideaal zijn om voor te lezen. Elk miniverhaaltje staat op zichzelf en is chronologisch en met vaart opgebouwd. Zacharina’s vragen en de daarbij horende emoties vormen de rode draad doorheen het boek. De antwoorden bij monde van de Zandwolf zijn fantasieprikkelend zowel voor de jonge lezer als voor de volwassene. Met veel ‘naturel’ maakt de auteur gewag over de staat van de dingen in de dingen. Een originele en zeer geslaagde filosofische invalshoek. Dat worst bijvoorbeeld even oneindig is als het heelal zelf, zet aan tot vraagstelling en het vinden van daarbij horende leuke, al dan niet, herkenbare antwoorden. Het taalgebruik is eenvoudig en duidelijk. Het kruidt het verhaal hier en daar zelfs poëtisch. De omslagillustratie is aantrekkelijk, zowel qua kleur als qua vorm. Ze doet verlangen naar meer. De tekeningen die de tekst begeleiden, halen echter niet altijd het niveau van de cover, vooral omdat ze soms nogal fantasieloos getekend zijn.

Verberg tekst