Abels vader is architect. Als hij naar een bouwwerf gaat, mag Abel hem wel eens vergezellen. Abel ziet er cementmolens, hijskranen, steigers, graafmachines en ook ooievaars... Voor hen bedenkt hij iets heel leuks. Gelukkig blijkt iedereen tevreden over het bijzondere gebouw dat Abel samen met zijn vader ontworpen heeft. Zelfs de ooievaars hebben het naar hun zin. Voor echt jonge kleuters is Met papa mee naar de bouw niet geschikt, daarvoor is het te moeilijk. Maar vanaf de derde kleuterklas zal het een groot aantal kinderen kunnen bekoren.
Het verhaal is rechtlijnig, maar neemt een aantal tijdssprongen die niet altijd goed te volgen zijn in een prentenboek waar de platen elkaar onmiddellijk opvolgen. De grote lappen tekst geven het geheel bovendien iets onaantrekkelijk. Er komen vaak moeilijke woorden in voor die eerder thuishoren in een informatief boek. Arend van Dam maakte de ongelukkige keuze om een informatief boek te mixen met een verhaal voor kleuters, zodat de kinder…
Lees verder
Abels vader is architect. Als hij naar een bouwwerf gaat, mag Abel hem wel eens vergezellen. Abel ziet er cementmolens, hijskranen, steigers, graafmachines en ook ooievaars... Voor hen bedenkt hij iets heel leuks. Gelukkig blijkt iedereen tevreden over het bijzondere gebouw dat Abel samen met zijn vader ontworpen heeft. Zelfs de ooievaars hebben het naar hun zin. Voor echt jonge kleuters is Met papa mee naar de bouw niet geschikt, daarvoor is het te moeilijk. Maar vanaf de derde kleuterklas zal het een groot aantal kinderen kunnen bekoren.
Het verhaal is rechtlijnig, maar neemt een aantal tijdssprongen die niet altijd goed te volgen zijn in een prentenboek waar de platen elkaar onmiddellijk opvolgen. De grote lappen tekst geven het geheel bovendien iets onaantrekkelijk. Er komen vaak moeilijke woorden in voor die eerder thuishoren in een informatief boek. Arend van Dam maakte de ongelukkige keuze om een informatief boek te mixen met een verhaal voor kleuters, zodat de kinderen niet kunnen volgen en al snel zullen afhaken. Toch is er voor de volhouders een leuke plot, die dan weer helemaal aangepast is aan de leeftijd van de doelgroep.
De illustraties werden gemaakt in inkt en aquarel. Ze zijn van het dromerige soort, wel artistiek, niet gemakkelijk. De personages zijn herkenbaar en goed weergegeven, maar ze verdwijnen gedeeltelijk in de achtergrond. Het zijn dan ook illustraties waarin je een heleboel kan zoeken, als je dat tenminste graag doet. De moeilijkheidsgraad wordt nog eens de hoogte in geholpen door de bladschikking. Variatie mag er zijn, maar niemand heeft meer behoefte aan regelmaat dan jonge kinderen. De bladschikking had ze een beetje houvast mogen geven.
Dit boek tracht iedereen tevreden te stellen: het wil informatief zijn en een goed verhaal bieden, het wil groot en klein bekoren, het wil een leuke plot en een duidelijke moraal hebben. Helaas, zo werkt het niet. Toch heeft het boek wel degelijk een aantal sterke punten: de plot is verrassend, de illustraties zijn zeker esthetisch en het is ook educatief. In dit verhaal is er sprake van een duidelijke moraal: "Draag zorg voor de dieren". Het advies voor de auteur is minstens even duidelijk: Baken voldoende af! [Sandrine Lambert]
Verberg tekst